Couleurs d'automne - Daniel Balavoine

Et dans ses r?

ves

Aux couleurs br?

ves

Elle me fait l’amour au milieu des oiseaux

Quand elle se l?

ve,

Quand elle se l?

ve, entre ses l?

vres

pour tout me raconter elle cherche ses mots

Et je me dis

Elle a les yeux couleur d’automne

Et je le regarde

Elle ne r?

pond jamais au t?

l?phone

Et je la regarde

C’est une enfant trouv?

e dans un naufrage

Et je la garde

Une bien belle fille pour son?

ge Et je la garde

Mais elle ne sait lire

Et n’ose pas le dire

Elle sait simplement

Sourire?

en mourir

Si souvent

Quand je lui parle du vent

Elle s'?tend elle apprend

Elle m’aime tant

Et plus rien n’est comme avant

Elle comprend elle m’attend

Je l’aime tant

Et de fou rire

En souvenir

Je l’aurai pr?

sent?e?

mes parents

Mais il faut dire

Oui il faut dire

que de moi elle attend d?

j?

deux enfants

Et je me dis

Ils auront les yeux couleurs d’automne

Et je la regarde

Ils ne r?

pondront pas au t?

l?phone

Et je la regarde

Ils?

couteront l’histoire de don naufrage

Et je le garde

Et penseront qu’elle ne fait pas son?

ge Et je la garde

Ils ne sauront pas lire

Seront fiers de le dire

Tout simplement

Avec un grand sourire

A en faire mourir

Tous les savants

Je leur apprendrai le temps

Les go?

lands et le temps

Sans argent

Oui mais tout est comme avant

J’ai perdu mon temps

Et l’hiver m’attend

En in zijn r?

jij

In de kleuren br?

jij

Ze bedrijft de liefde met me tussen de vogels

Als ze er is

ve,

Als ze er is

ve, tussen zijn l?

vrs

om me alles te vertellen wat ze zoekt naar haar woorden

En ik zeg tegen mezelf

Ze heeft herfstkleurige ogen

En ik kijk ernaar

zij niet

ligt nooit op t?

de telefoon

En ik kijk naar haar

Is ze een vondeling?

e in een schipbreuk

En ik bewaar het

Een heel mooi meisje voor haar?

ge En ik houd het

Maar ze kan niet lezen

En durf het niet te zeggen

Ze weet het gewoon

Glimlachen?

dood eraan

Zo vaak

Als ik haar over de wind vertel

Ze rekt zich uit, ze leert

ze houdt zoveel van me

En niets is als voorheen

Ze begrijpt dat ze op me wacht

ik hou zo veel van haar

En giechelen

in het geheugen

Ik zal het snel hebben

voelde

mijn ouders

Maar het moet gezegd worden

Ja het moet gezegd worden

Wat verwacht ze van mij?

l

twee kinderen

En ik zeg tegen mezelf

Ze zullen herfstkleurige ogen hebben

En ik kijk naar haar

Ze niet?

zal niet liggen op de t?

de telefoon

En ik kijk naar haar

Zij?

zal het verhaal vertellen van Don Shipwreck

En ik bewaar het

En zal denken dat ze haar niet maakt?

ge En ik houd het

Ze zullen niet kunnen lezen

Zal trots zijn om te zeggen

gewoon

Met een grote glimlach

Vermoorden

alle geleerden

Ik zal ze de tijd leren

De weg?

land en tijd

Zonder geld

Ja maar alles is zoals voorheen

Ik verloor mijn tijd

En de winter wacht op mij