What Dogs See - Cymbals Eat Guitars

I lost myself in the web that was spun

In that sweet smelling dim dirt full basement

From Prince Edward Island I hitched a long way

Winding turnpikes and orange glow worms

To a lake in the wilderness shining in black

With a silver forest form an ellipse

In its depths found a monolith adorned with great paintings of wolves with

yellow little sides

The grey, freezing water — it swirled around, whispering

Tuned from a phonograph, stuffed between brain cells for months

Since I heard your voice issue those phrases

I touched the world slowly, each ray of the spectrum

Revealed itself to me, dark matter was illuminated

In his extremities into this way of being

Serpents writhing on all sides of me

Celestial castles whose spectral planets

Filled gaps between stars in the night sky voids crystallize

This is what dogs see, oh, this is why they bay

And cower at something just over your shoulder

Ik verloor mezelf in het web dat werd gesponnen

In die zoetgeurende, schemerige, volle kelder

Van Prince Edward Island heb ik een heel eind gelift

Kronkelende tolwegen en oranje gloeiwormen

Naar een meer in de wildernis dat in het zwart glinstert

Vorm met een zilverbos een ellips

In de diepten vond een monoliet versierd met grote schilderijen van wolven met

gele kleine kanten

Het grijze, ijskoude water — het wervelde rond, fluisterend

Afgestemd vanaf een grammofoon, maandenlang tussen hersencellen gepropt

Sinds ik je stem deze zinnen heb horen uitspreken

Ik raakte de wereld langzaam aan, elke straal van het spectrum

Zichzelf aan mij onthuld, donkere materie werd verlicht

In zijn ledematen in deze manier van zijn

Slangen kronkelen aan alle kanten van mij

Hemelse kastelen waarvan de spectrale planeten

Opgevulde gaten tussen sterren aan de nachtelijke hemel kristalliseren

Dit is wat honden zien, oh, dit is waarom ze blaffen

En ineenkrimpen voor iets over je schouder