Definite Darkness - Cymbals Eat Guitars

Go to the world of guilt and sorrow for the races

tonight where the boats go cutting through undulating mirror images of

incandescent spires

the roads there are parabolas with nameless water towers near the exits

you could turn it all on end still wouldn’t be taller than the biotic arch at

the crown of creation

well there are people who put dirty hypodermic needles

between the seat cushions in the movie theater

we all have the same dream the night that we contract it

so maybe I’ve been sleeping less at your place since a man’s last panicked

screams startled us awake

we’re paralyzed 'til the cop cars arrive

casting slow-spinning mobiles on your ceiling three colors we watch the frozen

moon

in daylight I stare past your eyes' lenses windows framing solar wind rustling

ivy on the painted pink buildings

I’ve been hearing the soft step of the gray-eyed governess

but I know you know the physical form of moaning alarms coming from the air

force base

a skinless and sinewy leviathan all terrible contraction and release

debasement ringed in banner plane exhaust and scattering v’s of geese

someday my body’s gonna fail me

then prostrate maybe in my back yard

with my family’s screams muted by the pounding rush

the high shrinking sun will be eclipsed

by heaving rainbows of flesh

a chrysalis of tissues from thinning air

so my eyes will be wide open 'cause there’s no light

just one definite darkness the taste is unmistakable like a fever breaking

Ga naar de wereld van schuld en verdriet voor de races

vanavond waar de boten door golvende spiegelbeelden van

gloeiende torens

de wegen daar parabolen met naamloze watertorens bij de uitgangen

je zou het allemaal kunnen aanzetten, maar het zou niet groter zijn dan de biotische boog bij

de kroon van de schepping

Nou, er zijn mensen die vuile injectienaalden plaatsen

tussen de zitkussens in de bioscoop

we hebben allemaal dezelfde droom de nacht dat we hem samentrekken

dus misschien heb ik bij jou minder geslapen sinds de laatste keer dat een man in paniek raakte

geschreeuw deed ons wakker schrikken

we zijn verlamd tot de politieauto's arriveren

langzaam draaiende mobieltjes op je plafond gieten drie kleuren kijken we naar de bevroren

maan

bij daglicht staar ik langs de lenzen van je ogen ramen omlijsten zonnewind ritselend

klimop op de geschilderde roze gebouwen

Ik heb de zachte stap van de grijsogige gouvernante gehoord

maar ik weet dat je de fysieke vorm kent van kreunende alarmen die uit de lucht komen

krachtbasis

een huidloze en pezige leviathan alle verschrikkelijke samentrekking en release

verlaging geringd in banner vliegtuig uitlaat en verstrooiing v's van ganzen

op een dag zal mijn lichaam me in de steek laten

kniel dan misschien neer in mijn achtertuin

met het geschreeuw van mijn familie gedempt door de beukende rush

de hoog krimpende zon zal worden verduisterd

door regenbogen van vlees te deinen

een pop van weefsels uit dunner wordende lucht

dus mijn ogen zullen wijd open zijn omdat er geen licht is

slechts één duidelijke duisternis de smaak is onmiskenbaar als een koorts die breekt