Like Blood Does - Cymbals Eat Guitars

Nightly, empty, luminous ballrooms roll back in your skull

I resigned myself to all the disappearance

I was sure the cops would come calling

Some sick shivering morning

I live in Newark now where cars speed away

And weekend freebasers bury their stems

In shaded groves and muted clearings

In Philadelphia, we didn’t know

Clammy hands and beaming thresholds

And I’m visited by naked reality

In the higher gloss of the cars that cut in front of me

And depression is nothing compared to what’s in store for them

Having hitched across America

Like an itinerant laborer

Or a serial killer on pulsing arterials

I numbly recline

In a filthy slicked lawn chair

As our garage yawns behind me with tunnels

The pinkest sky I’d ever seen

Still pocked with dirigibles

And flying machines that opened up

I thought it’d begun hailing but amethyst and glass

Were raining down from an unmarked aircraft

Covering the cooling tar totally

In manufactured street sheen

I’ve been finding clipped-off Parliaments everywhere lately

I take it as a sign that you’re around

See Jane passed away

For the first time in June

And the last time last night in the Warren

As a warm, round, mournful sound

Flooded my room

Like blood does from the faucets of pitch-black bathrooms during adolescent

summoning rituals

Nachtelijke, lege, lichtgevende balzalen rollen terug in je schedel

Ik heb me neergelegd bij alle verdwijningen

Ik wist zeker dat de politie zou komen bellen

Een zieke rillende ochtend

Ik woon nu in Newark, waar auto's wegrazen

En weekend-freebasers begraven hun stengels

In schaduwrijke bosjes en stille open plekken

In Philadelphia wisten we het niet

Klamme handen en stralende drempels

En ik krijg bezoek van naakte realiteit

In de hogere glans van de auto's die voor me snijden

En depressie is niets vergeleken met wat hen te wachten staat

Door heel Amerika gelift

Als een rondtrekkende arbeider

Of een seriemoordenaar op pulserende slagaders

Ik lig verdoofd achterover

In een smerige, gladde tuinstoel

Terwijl onze garage achter me gaapt met tunnels

De rozeste lucht die ik ooit heb gezien

Nog steeds vol met luchtschepen

En vliegmachines die opengingen

Ik dacht dat het begon te hagelen, maar amethist en glas

Het regende uit een ongemarkeerd vliegtuig

De koelteer volledig afdekken

In gefabriceerde straatglans

Ik vind de laatste tijd overal afgekapte parlementen

Ik vat het op als een teken dat je in de buurt bent

Zie Jane overleden

Voor het eerst in juni

En de laatste keer gisteravond in de Warren

Als een warm, rond, treurig geluid

Mijn kamer overstroomd

Zoals bloed uit de kranen van pikzwarte badkamers tijdens de adolescentie

oproepingsrituelen