Point Mutation - Covey

Let’s sit down and have ourselves a fucked up family dinner

And convince ourselves that all of this is normal

And that we tried our very best

No this not our fault

It was circumstance, a mishap, a clash of personalities

If you want to call it that

A ventricular system of personal complexities

Without fail will hemorrhage once a day

We beg for it all to amalgamate

Into something worth all this silence and contention

We demand our sheer minutia

Like we’re owed some kind of medal

For a salty bead of sweat

Or god forbid some fucking sacrifice

To our precious comfy lives

What an aberration

This all turned out to be

It’s a point mutation

A genetic anomaly

And we let it spread

Let it sink it’s hooks

As I watched myself spoil

I am undercooked

Am I overtired

Or just over thinking?

Got a knot in my chest

That is slowly sinking

I don’t feel so good

So I’ll spill my guts

And I’ll overshare my meaningless frustrations

Through these songs and illustrations

About some thoughts that might not matter at all

What an aberration

This all turned out to be

It’s a point mutation

A genetic anomaly

We let it spread

Let it sink in it’s hooks

As I watched myself spoil

I am undercooked

Stay together for the kids

What the hell does that even mean?

Let’s act like everything is fine

And I don’t have fucked up memories

Let’s act like everything is fine

And I don’t have fucked up memories

Let’s act like everything is fine

And I don’t have fucked up memories

Laten we gaan zitten en een verdomd familiediner houden

En onszelf ervan overtuigen dat dit allemaal normaal is

En dat we ons uiterste best hebben gedaan

Nee, dit is niet onze schuld

Het was een omstandigheid, een ongeluk, een botsing van persoonlijkheden

Als je het zo wilt noemen

Een ventriculair systeem van persoonlijke complexiteiten

Zonder falen zal een bloeding eenmaal per dag plaatsvinden

We smeken om alles samen te smelten

In iets dat al deze stilte en twist waard is

We eisen onze pure minutia

Alsof we een soort van medaille verschuldigd zijn

Voor een zoute zweetdruppel

Of god verhoede een verdomd offer

Op ons kostbare comfortabele leven

Wat een aberratie

Dit bleek allemaal te zijn

Het is een puntmutatie

Een genetische afwijking

En we laten het zich verspreiden

Laat het zinken, het zijn haken

Terwijl ik mezelf zag verwennen

Ik ben niet gaar

Ben ik oververmoeid?

Of gewoon te veel nadenken?

Heb een knoop in mijn borst

Dat zakt langzaam weg

Ik voel me niet zo goed

Dus ik zal mijn lef morsen

En ik zal mijn zinloze frustraties overdrijven

Door deze liedjes en illustraties

Over enkele gedachten die er misschien helemaal niet toe doen

Wat een aberratie

Dit bleek allemaal te zijn

Het is een puntmutatie

Een genetische afwijking

We laten het zich verspreiden

Laat het bezinken in zijn haken

Terwijl ik mezelf zag verwennen

Ik ben niet gaar

Bij elkaar blijven voor de kinderen

Wat betekent dat in godsnaam?

Laten we doen alsof alles in orde is

En ik heb geen verdomde herinneringen

Laten we doen alsof alles in orde is

En ik heb geen verdomde herinneringen

Laten we doen alsof alles in orde is

En ik heb geen verdomde herinneringen