Till en gammal knarkare - Cornelis Vreeswijk

In kom en gammal knarkare på Klara Polisstation

hans skor var våta och hans ögon kalla

Och när han skulle tala fick han inte fram en ton

så han kunde varken sjunga eller tjalla

Vi la honom i en ensamcell: hans säng var våt av blod

Så småningom gick han in och ut som barn i huset

En vacker dag dök han plötsligt upp med ett brev och på brevet stod:

«Jag offrar mina ]skor för det grönaljuset…»

Men jag öppnade brevet och jag läste som så:

«Hej Bröder, lyssna nu till min historia

En gång var jag en vacker prins och lycklig som få

Min faders stolthet!

Och min moders gloria

En vacker dag emellertid, tog jag min första sil

Då öppnades min ögon och jag skåda'

bland alla stackars jävlarna som åker runt i bil

och bor och dör och äter i en låda

Så jag gav bort min arvedel till första bästa svin

som sprang iväg och köpte sig en fylla

Och jag bytte bort mitt vackra slott mot amfetamin

som jag hade i små kapslar i min hylla

Min fader dog av vrede och min moder dog av gråt

och jag blev hatad utav mina bröder

men jag gav väl fan i detta och jag gnolade en låt

där ja bodde i en svinkvart på Söder

Det sista som jag bytte bort det var min vackra röst

mot Adams äpple.

Och för fagra Eva

Och lade mig att vila mellan två kvinnobröst

för jag var trött, jag ville inte leva"

Här slutade brevet och intet öga torrt

och kommissarien röt: «Nå, för satan

Släpp ut den fan ur cellen!

Och se till att ha kommer bort!»

Så där låg vår knarkare på gatan

Då ljöd en röst från himmelen så klar och så ren:

«Låt alla era skenkänslor fara

Ty denna vackra prins han gav bort allt vackert sken

därför skall han evinnerligen vara!»

Man trodde ju Gud fader här i vår stad

ej skulle bli tillstädes.

Trodde du ja

Men femti gamla knarkare som han stod i en rad

och stampade och skrek: «Halleluja!»

Och fyra ljuva änglar tog hjärtat ur hans kropp

och la det i en plastpåse med hans spruta

Och sedan steg dom sakta mot Himmelen opp

Och nu är klockan mycket, dags att sluta

Een oude junk kwam binnen op het politiebureau van Klara

zijn schoenen waren nat en zijn ogen koud

En toen hij op het punt stond te spreken, kreeg hij geen briefje

dus hij kon niet zingen of zingen

We stopten hem in een isoleercel: zijn bed was nat van het bloed

Uiteindelijk ging hij in en uit als een kind in huis

Op een mooie dag verscheen hij plotseling met een brief en op de brief stond:

«Ik offer mijn schoenen op voor dat groene licht...»

Maar ik opende de brief en las zo:

«Hallo broeders, luister nu naar mijn verhaal

Ooit was ik een knappe prins en gelukkig als weinigen

De trots van mijn vader!

En de aureool van mijn moeder

Op een mooie dag nam ik echter mijn eerste zeef

Toen werden mijn ogen geopend en zag ik

tussen alle arme klootzakken die in auto's rondrijden

en leven en sterven en eten in een doos

Dus gaf ik mijn erfenis weg aan het eerste beste varken

die wegliep en een dronkaard kocht

En ik heb mijn prachtige kasteel geruild voor amfetaminen

die ik in kleine capsules op mijn plank had staan

Mijn vader stierf van woede en mijn moeder stierf van huilen

en ik werd gehaat door mijn broers

maar ik gaf hier verdomd veel om en ik gnoled een liedje

waar ja woonde in een varkensstal in Söder

Het laatste wat ik weggaf was mijn mooie stem

richting de adamsappel.

En voor mooie Eva

En legde me neer om te rusten tussen de borsten van twee vrouwen

omdat ik moe was, wilde ik niet leven"

Hier eindigde de brief en geen droge ogen

en de commissaris brulde: «Nou, verdomme

Laat die klootzak de cel uit!

En zorg dat je wegkomt!”

Dus daar stond onze junkie op straat

Toen klonk er een stem uit de hemel zo helder en zo puur:

«Laat al je valse gevoelens gaan

Voor deze mooie prins gaf hij alle mooie schijn weg

daarom zal hij voor altijd zijn!

Men geloofde tenslotte dat God hier in onze stad de vader was

niet aanwezig zou zijn.

Dacht je ja

Maar vijftig oude junkies zoals hij stonden op een rij

en stampte en riep: «Halleluja!»

En vier lieve engelen haalden het hart uit zijn lichaam

en stopte het in een plastic zak met zijn spuit

En toen stegen ze langzaam op naar de hemel

En nu is het erg laat, tijd om te stoppen