Where History Lives - Communic

As daylight dies

The giant moves in to swallow me

In a belly filled with sins

Is this the ark of suffering?

I would die for your touch

Or at least a sign to believe in

In this spiral darkness

The grief is mine alone

In this spiral of darkness

I ride the tides of the morrow

Where history lives

In the ruins of our past

Where history lives

A place of laughter

A place of tears

Now a place of desperate cries

A flicker of light shining in the darkness

Assurance paid for immortality

A purified heart of stone prides my garden

In this place of gloom

Where old memories gather

In this spiral of darkness

I ride the tides of the morrow

Where history lives

In the ruins of our past

Where history lives

A place of laughter

A place of tears

Remember when eyes were blinded by fever?

Handcuffed for a crime waiting for freedom

Remember the smells

Like I could relive the day?

My only fear is that memories will fade away

In this place of shallow laughter

In this place of desperate cries

A twisting inferno of limbs

A blinding flash into the afterlife

You could walk away with pride

As it slowly decays

The layers of delusion have vanished

From this inner narrow-mindedness

Razor sharp claws of reality

Fear strikes a cord in my burning heart

My last breath could never tame the flame

Leaving a trail behind — of my old memories

In this spiral of darkness

I ride the tides of the morrow

Where history lives

In the ruins of our past

Where history lives

A place of laughter

A place of tears

Remember our hands held together?

The urge to live

Was higher than the sky could reach

Remember the nights we spent

Under the moon?

Our place in history among the stars…

With our tears

Our fears

Our dreams

Our life…

Als het daglicht sterft

De reus komt naar binnen om me op te slokken

In een buik vol zonden

Is dit de ark van het lijden?

Ik zou sterven voor je aanraking

Of op zijn minst een teken om in te geloven

In deze spiraalvormige duisternis

Het verdriet is alleen van mij

In deze spiraal van duisternis

Ik berijd de getijden van de volgende dag

Waar de geschiedenis leeft

In de ruïnes van ons verleden

Waar de geschiedenis leeft

Een plaats van lachen

Een plaats van tranen

Nu een plaats van wanhopige kreten

Een flikkering van licht schijnt in de duisternis

Verzekering betaald voor onsterfelijkheid

Een gezuiverd hart van steen is trots op mijn tuin

In deze plaats van somberheid

Waar oude herinneringen samenkomen

In deze spiraal van duisternis

Ik berijd de getijden van de volgende dag

Waar de geschiedenis leeft

In de ruïnes van ons verleden

Waar de geschiedenis leeft

Een plaats van lachen

Een plaats van tranen

Weet je nog dat de ogen verblind werden door koorts?

Geboeid voor een misdaad die wacht op vrijheid

Onthoud de geuren

Alsof ik de dag opnieuw kon beleven?

Mijn enige angst is dat herinneringen zullen vervagen

In deze plaats van oppervlakkig gelach

In deze plaats van wanhopige kreten

Een draaiend inferno van ledematen

Een verblindende flits naar het hiernamaals

Je zou met trots weg kunnen lopen

Naarmate het langzaam vergaat

De lagen van waanideeën zijn verdwenen

Vanuit deze innerlijke bekrompenheid

Vlijmscherpe klauwen van de realiteit

Angst slaat een koord in mijn brandend hart

Mijn laatste adem zou de vlam nooit kunnen temmen

Een spoor achterlatend van mijn oude herinneringen

In deze spiraal van duisternis

Ik berijd de getijden van de volgende dag

Waar de geschiedenis leeft

In de ruïnes van ons verleden

Waar de geschiedenis leeft

Een plaats van lachen

Een plaats van tranen

Weet je nog dat we onze handen bij elkaar hielden?

De drang om te leven

Was hoger dan de hemel kon bereiken

Denk aan de nachten die we doorbrachten

Onder de maan?

Onze plaats in de geschiedenis tussen de sterren...

Met onze tranen

onze angsten

Onze dromen

Ons leven…