Facing Tomorrow - Communic

Silent cries echo in this peaceful place

Eyes closed, nothing more to say

In the finest crest of ebony

A familiar name carved in ivory

I will forever owe my first one

For grabbing me, needing me, returning me

Facing tomorrow

We walked through halls of pain, holding close

Earth Mother and this father, earthbound together

We brought the memories home, holding close

Earth Mother and this father, earthbound forever

The earth now treasure my deprived

Once soft and pale, these memories stain

Underneath this stone a truth so cruel

All so divine the scavenger awaits its prey

This burden of grief pulling in me

So much colder and with no relief

Will your deeds make the scale sway the right way

The truth to it all revealed…

This hopeless life I led, my own blood I let shed

My body so weak and sore, waiting to be decomposed

Overwhelmed by this tragedy

Wrapped up in harmony

Close your eyes, no more will to be

As nature is delivering me

This burden of grief pulling in me

So much colder and with no relief

Will your deeds make the scale sway the right way

The truth to it all revealed…

Here in this garden of memories

I have searched for some clues to life

Feedback from those resting so wise

I wish they could tell me, it’s all a lie

I believed in a life so delight

I’m so crestfallen, by the truth so cold

After the storm there will be light

But right now, I don’t want to arise

I believed in a life so delight

I’m so crestfallen, by the truth so cold

After the storm there will be light

But right now, I don’t want to arise

We walked through halls of pain, holding close

Earth Mother and this father, earthbound together

We brought the memories home, holding close

Earth Mother and this father, earthbound forever…

Stille kreten weergalmen op deze vredige plek

Ogen dicht, niets meer te zeggen

In de mooiste top van ebbenhout

Een bekende naam in ivoor gekerfd

Ik zal voor altijd mijn eerste verschuldigd zijn

Om me te grijpen, me nodig te hebben, me terug te geven

Geconfronteerd met morgen

We liepen door zalen van pijn en hielden elkaar vast

Aardmoeder en deze vader, samen aan de aarde gebonden

We hebben de herinneringen mee naar huis genomen, dicht bij elkaar

Aardmoeder en deze vader, voor altijd aan de aarde gebonden

De aarde koestert nu mijn behoeftigen

Eenmaal zacht en bleek, bevlekken deze herinneringen

Onder deze steen een waarheid zo wreed

Allemaal zo goddelijk dat de aaseter op zijn prooi wacht

Deze last van verdriet trekt aan mij

Zo veel kouder en zonder verlichting

Zullen jouw daden de weegschaal op de juiste manier doen zwaaien?

De waarheid is allemaal onthuld...

Dit hopeloze leven dat ik leidde, mijn eigen bloed liet ik vergieten

Mijn lichaam zo zwak en pijnlijk, wachtend om te worden afgebroken

Overweldigd door deze tragedie

Verpakt in harmonie

Sluit je ogen, er zal geen wil meer zijn

Zoals de natuur mij verlost

Deze last van verdriet trekt aan mij

Zo veel kouder en zonder verlichting

Zullen jouw daden de weegschaal op de juiste manier doen zwaaien?

De waarheid is allemaal onthuld...

Hier in deze tuin van herinneringen

Ik heb naar enkele aanwijzingen voor het leven gezocht

Feedback van degenen die zo verstandig rusten

Ik wou dat ze het me konden vertellen, het is allemaal een leugen

Ik geloofde in een leven dat zo heerlijk was

Ik ben zo bedroefd, door de waarheid zo koud

Na de storm zal er licht zijn

Maar op dit moment wil ik niet opstaan

Ik geloofde in een leven dat zo heerlijk was

Ik ben zo bedroefd, door de waarheid zo koud

Na de storm zal er licht zijn

Maar op dit moment wil ik niet opstaan

We liepen door zalen van pijn en hielden elkaar vast

Aardmoeder en deze vader, samen aan de aarde gebonden

We hebben de herinneringen mee naar huis genomen, dicht bij elkaar

Aardmoeder en deze vader, voor altijd aan de aarde gebonden...