The Last of the Stuarts - Cnoc An Tursa

The last of the Stuarts

Has sunk in the grave.

And their name and their lineage is gone:

And the land of the stranger

A resting place gave

To him that was heir to a throne.

But the noon of their glory

Was soon overspread,

And their sun,

He grew dark with dismay

And the clouds of misfortune

Hung over their head,

Till their sceptre had vanished away.

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

No more for their cause

Shall the trumpet be blown,

Nor their followers crowd to the field:

Their hopes were all wreck’d

When Culloden was won,

And the fate of their destiny seal’d.

Cold is that heart

Which could stand o’er his grave,

Nor think of their fate with a sigh,

That the glory of kings,

Like a wreck from the wave,

Here lone and deserted must lie.

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

Last of the Stuarts

De laatste van de Stuarts

Is in het graf gezonken.

En hun naam en hun afstamming zijn weg:

En het land van de vreemdeling

Een rustplaats gaf

Voor hem was dat erfgenaam van een troon.

Maar de middag van hun glorie

Was al snel overspannen,

En hun zon,

Hij werd donker van ontzetting

En de wolken van ongeluk

Boven hun hoofd gehangen,

Tot hun scepter was verdwenen.

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Niet meer voor hun zaak

Zal de trompet worden geblazen,

Noch hun volgers verdringen zich naar het veld:

Hun hoop was alle wrak'd

Toen Culloden werd gewonnen,

En het lot van hun lot verzegeld.

Koud is dat hart

Die zou kunnen staan ​​o'er zijn graf,

Denk ook niet met een zucht aan hun lot,

dat de glorie van koningen,

Als een wrak van de golf,

Hier moet eenzaam en verlaten liggen.

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts

Laatste van de Stuarts