Inchiostro - Clementino

Ogni testo che scrivo col sangue

È nata jurnata ca' me passa

E dopo tutte quelle notti in bianco

Io saprò riprendermi mai stanco

Guarda quann' sento stu richiamo

Ca me fa bastard quann' son

Si diffonde tra le mie serate

E le luci metropolitane

Certa gente che crede ancora alle favole

Io ho smesso da tempo di raccontarle anche di crederci che diamine!

Ci vado fino a dentro come con le tane i ratti

L’ombra della penna sul foglio si muove a scatti

Quando la forza resta sempre mente, cuore e minchia

Queste quartine fanno male fra: un colpo di cinghia

Le mie parole tra lo smog e questo sole picchia

Allora accendigli sto bob fra che lo ripiglia!

Mi perdo tra le lettere composte dall’inchiostro

Per diventare un mostro, occorre il Mare Nostro

Si fratè però 'ngap devi stare apposto

Senza nè, se, suoni e se ne cade il posto

Dici che è distante si ma fra lo raggiungiamo

Scrivo con il sangue appena sento il suo richiamo

E me trov' semp chiu' distante ra' realtà

E sta musica fratm me ven a' piglià

Eppure oggi che si sono fatte le 5 dalla mia persiana si intravedono colori dal

giardino

Il sonno arriva da dietro le quinte

Chiudo gli occhi nascosto e poi parto come un viaggiatore clandestino

E po' quann' t’adduorm, nun saccij ca te suonn

Ricit ambress ambress chissà che s’arricorda

Restano in mente rime

La musica il mio premio, passato senza fine

E seguire la strada

Verso chi mi salverà o chi sap buon si t’adda ricere fra

Mentre tutto scorre io sono su a comporre, butto giù sta torre

Chi è distrutto e corre ancora!

(Hai presente quei momenti in cui ti senti molto giù, non sai come…

Quanta paranoia!

C'è solo una cosa da fare…

Manda via, manda via, manda via, manda via di qua)

Qui fuori è tempesta per la mia poesia

Ma dentro c'è questa ossessiva mania

È quello che resta alla fine da qui

Microfono che scalda gli animi al via (x2)

Elke tekst die ik in bloed schrijf

Jurnata ca 'me passes was geboren

En na al die slapeloze nachten

Ik zal weten hoe ik kan herstellen, nooit moe

Kijk als ik deze oproep hoor

Ca fa bastaard quann 'zoon

Het verspreidt zich tussen mijn avonden

En de grootstedelijke lichten

Sommige mensen die nog steeds in sprookjes geloven

Ik ben er allang mee opgehouden haar zelfs maar te vertellen wat ze in godsnaam moet geloven!

Ik ga naar binnen als ratten met holen

De schaduw van de pen op het vel beweegt met schokken

Wanneer de kracht altijd geest, hart en lul is

Deze kwatrijnen doen pijn tussen: een strapshot

Mijn woorden tussen de smog en deze zon gaat onder

Zet hem dan aan. Ik ben bob tussen wie hem terugneemt!

Ik verdwaal tussen de letters samengesteld uit inkt

Om een ​​monster te worden, heb je de Mare Nostro nodig

Ja, echter, 'ngap je moet in orde zijn'

Zonder noch, als, klinkt en valt de plaats uit

Je zegt dat het ver weg is, ja, maar we bereiken het tussendoor

Ik schrijf met bloed zodra ik zijn roep hoor

En ik vond het altijd dicht bij de realiteit

En het is muziek, op hetzelfde moment, ik kom naar 'piglià

En toch vandaag, als het 5 uur is, zie je vanaf mijn sluiter kleuren van de

tuin

Slaap komt van achter de schermen

Ik sluit mijn ogen in mijn onderduik en vertrek dan als illegale reiziger

En po 'quann' t'adduorm, non saccij ca te suonn

Ricit ambress ambress wie weet wat ze zich herinnert

Rijmpjes blijven in gedachten

Muziek mijn prijs, eindeloos verleden

En volg de weg

Op wie zal me redden of wie weet hoe hij verliefd op kan worden

Terwijl alles stroomt, ben ik aan het componeren, ik gooi deze toren neer

Die is vernietigd en loopt nog steeds!

(Je kent die momenten waarop je je erg down voelt, je weet niet hoe...

Hoeveel paranoia!

Er is maar één ding te doen...

Stuur weg, stuur weg, stuur weg, stuur weg van hier)

Het stormt hier voor mijn poëzie

Maar van binnen is er een obsessieve manie

Dat is wat er uiteindelijk overblijft van hier

Microfoon die de ziel bij de start verwarmt (x2)