Ragazzi Fuori - Clementino

Resto fino a quando sorriderai, tra le luci del mattino e poi…

Questa non è l’aria che respirerai, ricordi quando eravamo noi

Resto fino a quando sorriderai, non ti sveglio in questo sogno

Scriverò sui muri della mia città, storie di ragazzi fuori

Finalmente stai dormendo

E via i pensieri in una stanza e non arriva il vento

Ricordo i passi, i calcinacci e tutto in quel momento

I primi viaggi da ragazzi e quanto eri contento

Non bastano risate qua per stare più sereno

Se questa vita ti ha servito pane col veleno

Una giornata normale, buttato in un locale

Quando tutto sembra uguale, giochi a carte con il male

E con due piedi dentro beh ci sono stato anch’io

Quando raschiavo il fondo inginocchiato a un falso Dio

Tu ca me parl cu l’uocchie e veco a faccia e papà

Ferite ngopp ginocchia scugnizzi dint a sta città

Resto fino a quando sorriderai, tra le luci del mattino e poi

Questa non è l’aria che respirerai, ricordi quando eravamo noi

Resto fino a quando sorriderai, non ti sveglio in questo sogno

Scriverò sui muri della mia città, storie di ragazzi fuori

È passato un altro inverno ragazzi fuori

Sotto il cielo e le rovine di palazzi e cori

Aspetto il treno delle tre qui dalla ferrovia

Mi dici «come stai», ti dico «come vuoi che stia»

Tutto si aggiusta via

Ancora attendo, non comprendo questa giusta via

Per quanto tosta sia, non stare più in balia

È questo schifo che ha rubato tutta l’energia

Di questa vita mia

Siamo ragazzi soli perdonateci signori

Di queste intrusioni, ma quali illusioni

Nuovi messaggi, nuove generazioni nell’era delle menzogne e del buio

Siamo ragazzi fuori

Resto fino a quando sorriderai, tra le luci del mattino e poi

Questa non è l’aria che respirerai, ricordi quando eravamo noi

Resto fino a quando sorriderai, non ti sveglio in questo sogno

Scriverò sui muri della mia città, storie di ragazzi fuori

Storie di ragazzi fuori

Le mie storie di ragazzi fuori

Storie di ragazzi fuori

Eravamo noi, dove eravamo noi

Storie di ragazzi fuori

Resto fino a quando sorriderai, tra le luci del mattino e poi

Questa non è l’aria che respirerai, ricordi quando eravamo noi

Resto fino a quando sorriderai, non ti sveglio in questo sogno

Scriverò sui muri della mia città, storie di ragazzi fuori

Ik blijf tot je lacht, tussen de ochtendlichten en dan...

Dit is niet de lucht die je inademt, weet je nog toen wij het waren

Blijf zo lang als je lacht, ik maak je niet wakker in deze droom

Ik zal op de muren van mijn stad schrijven, verhalen van jongens buiten

Je slaapt eindelijk

En weg de gedachten in een kamer en de wind komt niet

Ik herinner me de trappen, het puin en alles op dat moment

De eerste uitstapjes als kinderen en wat waren jullie blij

Lachen is hier niet genoeg om vreedzamer te zijn

Als dit leven je vergiftigd brood heeft gediend

Een normale dag, in een club gegooid

Als alles er hetzelfde uitziet, speel je kaarten met het kwaad

En met twee voeten erin, nou ik ben er ook geweest

Toen ik de bodem aan het schrapen was, knielend voor een valse God

Tu ca me sprak cu l'uocchie en veco gezicht en papa

Wonden ngopp knieën egels rond deze stad

Ik blijf tot je lacht, tussen de ochtendlichten en dan

Dit is niet de lucht die je inademt, weet je nog toen wij het waren

Blijf zo lang als je lacht, ik maak je niet wakker in deze droom

Ik zal op de muren van mijn stad schrijven, verhalen van jongens buiten

Het is weer een winter geweest, jongens eruit

Onder de hemel en de ruïnes van paleizen en koren

Ik wacht op de trein van drie uur hier vanaf de spoorlijn

Jij vertelt me ​​"hoe gaat het met je", ik zeg je "hoe wil je dat ik ben"

Alles komt goed

Ik wacht nog steeds, ik begrijp dit niet goed

Hoe moeilijk het ook is, wees niet meer overgeleverd aan de genade

Het is deze rotzooi die alle energie heeft gestolen

Van dit leven van mij

We zijn eenzame jongens, vergeef ons heren

Van deze inbreuken, maar welke illusies?

Nieuwe berichten, nieuwe generaties in het tijdperk van leugens en duisternis

We zijn eruit

Ik blijf tot je lacht, tussen de ochtendlichten en dan

Dit is niet de lucht die je inademt, weet je nog toen wij het waren

Blijf zo lang als je lacht, ik maak je niet wakker in deze droom

Ik zal op de muren van mijn stad schrijven, verhalen van jongens buiten

Verhalen van jongens buiten

Mijn verhalen van jongens buiten

Verhalen van jongens buiten

Wij waren het, waar we waren

Verhalen van jongens buiten

Ik blijf tot je lacht, tussen de ochtendlichten en dan

Dit is niet de lucht die je inademt, weet je nog toen wij het waren

Blijf zo lang als je lacht, ik maak je niet wakker in deze droom

Ik zal op de muren van mijn stad schrijven, verhalen van jongens buiten