Les cloches sonnaient - Claude François

Nous marchions depuis des heures tout les deux

Dans la rue les gens semblaient si heureux

Soudain je t’ai regarder tu pleurais

C'était un Dimanche les cloches sonnaient

Je t’ai prise par les épaules tendrement

Je t’ai dit je reviendrai avant longtemps

Je me souvient je t’ai mème fait sourire

C'était un Dimanche les cloches sonnaient

J’aurai pu te consoler mais je ne savais pas quoi te dire

Je t’ai crié souvient toi quant mème

Je m’appelle Claude et je t’aime, je t’aime

Mais soudain ce fut l’instant du départ

Tu parraissais minuscule dans cette gare

Je ne devais plus jamais te revoir

C'était un Dimanche les cloches sonnaient

Les cloches sonnaient (3 fois)

We waren al uren samen aan het wandelen

Op straat leken de mensen zo gelukkig

Plots keek ik naar je, je was aan het huilen

Het was een zondag, de klokken luidden

Ik nam je teder bij de schouders

Ik zei toch dat ik snel terug zal zijn

Ik herinner me dat ik je zelfs aan het lachen maakte

Het was een zondag, de klokken luidden

Ik had je kunnen troosten, maar ik wist niet wat ik je moest zeggen

Ik schreeuwde naar je, onthoud jezelf

Mijn naam is Claude en ik hou van je, ik hou van je

Maar ineens was het tijd om te gaan

Je zag er klein uit in dat treinstation

Ik zou je nooit meer zien

Het was een zondag, de klokken luidden

De klokken rinkelden (3 keer)