Le Vagabond - Claude François

Comme un enfant qui a perdu son père

Et qui le cherche en courant sur la Terre

J´ai voyagé dans vingt pays

Et j´ai vingt fois recommencé ma vie

Tous les métiers, je les ai faits, je crois

J´en ai gardé un peu de muscles aux bras

Hier encore, un débutant

Et tout à coup au premier rang

Je ne me sens jamais chez moi

Toute ma vie, je resterai je crois

Un vagabond qui passe et chante

Et qu´il vaut mieux ne jamais rencontrer

Un vagabond sans importance

Et qu´il vaut mieux ne jamais aimer

Je vais dormir quand les autres se lèvent

Je suis un fou qui embrouille ses rêves

Toujours à part, toujours déçu

J´ai cru aimer, je n´ai pas su

Et je me dis que malgré moi

Je ne serai toute ma vie je crois

Qu´un vagabond qui passe et chante

Et qu´il vaut mieux ne jamais rencontrer

Un vagabond sans importance

Un chien perdu et jamais retrouvé

Oui, un vagabond sans importance

Je suis perdu, laissez-moi passer

Ohohoh laissez-moi passer

Als een kind dat zijn vader verloor

En wie zoekt hem rennend op de aarde?

Ik heb naar twintig landen gereisd

En ik heb mijn leven twintig keer opnieuw opgestart

Alle transacties, ik heb ze gedaan, geloof ik

Ik hield wat spieren in mijn armen

Gisteren weer een beginner

En ineens op de eerste rij

Ik voel me nooit thuis

Mijn hele leven zal ik blijven geloof ik

Een zwerver die passeert en zingt

En het is beter om elkaar nooit te ontmoeten

Een onbelangrijke zwerver

En het is beter om nooit lief te hebben

Ik ga slapen als de anderen wakker worden

Ik ben een gek die zijn dromen verpest

Altijd uit elkaar, altijd teleurgesteld

Ik dacht dat ik liefhad, ik wist het niet

En ik zeg tegen mezelf dat ondanks mezelf

Ik zal niet mijn hele leven zijn, geloof ik

Dan een zwerver die passeert en zingt

En het is beter om elkaar nooit te ontmoeten

Een onbelangrijke zwerver

Een hond verloren en nooit gevonden

Ja, een onbelangrijke zwerver

Ik ben verdwaald, laat me erdoor

Ohohoh laat me door