Le Chat du Café des Artistes - Charlotte Gainsbourg

Quand on est mort, c’est qu’on est mort

Quand on n’rit plus, c’est qu’on n’vit plus

Quand j’aurai coupé la ficelle

Mettez-moi dans une poubelle

Laissez-moi faisander un mois

Et de là, jetez-moi au chat

Qu’il refuse ma rate et mon foie

Mais choisissez l’heure pour qu’il me mange le cœur

Et je reste encore avec vous

Sur vos épaules et vos genoux

Qu’je sois puisqu’il faut qu’on existe

Le chat du café des artistes

Et si le pain vient à manquer

Je serai là et n’hésitez pas

Brisez-moi les pattes et le cou

Et puis mangez-moi à même le chat

Ce n’sera pas la première fois

Qu’on aura mangé un artiste

Quand on est mort, c’est qu’on est mort

Quand on n’rit plus, c’est qu’on n’vit plus

Quand il a coupé la ficelle

On l’a mis dans une poubelle

Et puis ils m’ont oublié là

Là-là-là, là-là-là-là-là

Comme ils ont oublié le chat

Comme ils oublieront ma tête et mes chansons

Ce n’sera pas la dernière fois

Que l’on oubliera un artiste

Quand on est mort, c’est qu’on est mort

Quand on n’rit plus, c’est qu’on n’vit plus

Quand il a coupé la ficelle

On l’a mis dans une poubelle

Et puis ils m’ont oublié là

Là-là-là-là-là-là-là-là

Là-là-là-là-là-là-là-là

Als we dood zijn, zijn we dood

Als we niet meer lachen, is dat omdat we niet meer leven

Toen ik het touwtje doorsneed

Zet me in een prullenbak

laat me een maand wachten

En vanaf daar gooi me naar de kat

Dat hij mijn milt en mijn lever weigert

Maar kies de tijd ervoor om mijn hart te eten

En ik blijf nog steeds bij je

Op je schouders en je knieën

Dat ben ik omdat we moeten bestaan

The Artists Cafe Cat

En als het brood op is?

Ik zal er zijn en aarzel niet

Breek mijn benen en mijn nek

En eet me dan uit de kat

Het zal niet de eerste keer zijn

Dat we een artiest hebben gegeten

Als we dood zijn, zijn we dood

Als we niet meer lachen, is dat omdat we niet meer leven

Toen hij het touwtje doorsneed

We stoppen het in een prullenbak

En toen vergaten ze me daar

Daar-daar, daar-daar-daar

Hoe ze de kat zijn vergeten

Hoe ze mijn hoofd en mijn liedjes zullen vergeten

Het zal niet de laatste keer zijn

Dat we een artiest zullen vergeten

Als we dood zijn, zijn we dood

Als we niet meer lachen, is dat omdat we niet meer leven

Toen hij het touwtje doorsneed

We stoppen het in een prullenbak

En toen vergaten ze me daar

Daar-daar-daar-daar-daar

Daar-daar-daar-daar-daar