Vem - Carminho

Vem essa coisa qualquer

Como seta da despedida

Direito ao meu coração

E eu choro e rio sem querer

Nunca de mim tão perdida

Pobre de mim tão sem jeito

E eu choro e rio sem querer

Nunca de mim tão perdida

Pobre de mim tão sem jeito

Que luz é essa que cega

Que desatina, atordoa

Que vem de dentro e me invade

Que me transtorna, se chega

Mas quando parte magoa

Num alívio de saudade

Que me transtorna, se chega

Mas quando parte magoa

Num alívio de saudade

Vem essa coisa tão estranha

Vem num laço que desprende

Uma doçura que amarga

E eu pequenina e tamanha

Num corpo que não se rende

Uma estreiteza tão larga

E eu pequenina e tamanha

Num corpo que não se rende

A uma estreiteza tão larga

Que graça é essa tão séria

Que corroi até ao osso

E me arde de tão fria

Dá-me tudo, até miséria

Vem meu amor que eu não posso

Viver assim mais um dia

Dá-me tudo, até miséria

Vem meu amor que eu não posso

Viver assim mais um dia

kom dit iets

Als een afscheidspijl

Recht naar mijn hart

En ik huil en lach onbedoeld

Nooit van mij zo verloren

Arme ik zo onhandig

En ik huil en lach onbedoeld

Nooit van mij zo verloren

Arme ik zo onhandig

Wat is dit licht dat verblindt?

Wat een knaller, het verbijstert

Dat komt van binnenuit en valt me ​​binnen

Dat maakt me van streek, als het komt

Maar wanneer een deel pijn doet

In een opluchting van verlangen

Dat maakt me van streek, als het komt

Maar wanneer een deel pijn doet

In een opluchting van verlangen

Kom dit vreemde ding

Komt in een strop die losmaakt

Een zoetheid die bitter is

ik klein en groot

In een lichaam dat zich niet overgeeft

Een smalheid zo breed

ik klein en groot

In een lichaam dat zich niet overgeeft

Tot zo'n brede engheid

Wat leuk is dit zo serieus

Dat ik corrodeerde tot op het bot

En het brandt me zo koud

Geef me alles, zelfs ellende

Kom mijn liefste, ik kan niet

Leef zo ​​nog een dag

Geef me alles, zelfs ellende

Kom mijn liefste, ik kan niet

Leef zo ​​nog een dag