Meditação - Carminho

Quem acreditou

No amor, no sorriso, na flor

Então sonhou, sonhou

E perdeu a paz?

O amor, o sorriso e a flor

Se transformam depressa demais

Quem, no coração

Abrigou a tristeza de ver

Tudo isso se perder

E, na solidão

Procurou um caminho e seguiu

Já descrente de um dia feliz?

Quem chorou, chorou

E tanto que seu pranto já secou…

Ai, ai, ai…

Quem depois voltou

Ao amor, ao sorriso e à flor

Então tudo encontrou?

Pois, a própria dor

Revelou o caminho do amor

E a tristeza acabou

Quem, no coração

Abrigou a tristeza de ver

Tudo isso se perder

E, na solidão

Procurou um caminho e seguiu

Já descrente de um dia feliz?

Quem chorou, chorou

E tanto que seu pranto já secou…

Ai, ai, ai…

Quem depois voltou

Ao amor, ao sorriso e à flor

Então tudo encontrou?

Pois, a própria dor

Revelou o caminho do amor

E a tristeza acabou

wie geloofde

In liefde, in sorris, in bloei

Zo gedroomd, gedroomd

En de vrede verloren?

De liefde, de glimlach en de bloem

Ze transformeren te snel

Wie in hun hart?

Het beschutte het verdriet van het zien

Dit is allemaal verloren

En, in eenzaamheid

Een manier gezocht en gevolgd

Heb je al ongeloof over een gelukkige dag?

Wie huilde, huilde

Zo erg zelfs dat je tranen zijn opgedroogd...

Oh Oh oh...

wie kwam er later terug?

Om lief te hebben, te glimlachen en naar de bloem

Dus alles gevonden?

Nou, de pijn zelf

De weg van liefde onthuld

En het verdriet is voorbij

Wie in hun hart?

Het beschutte het verdriet van het zien

Dit is allemaal verloren

En, in eenzaamheid

Een manier gezocht en gevolgd

Heb je al ongeloof over een gelukkige dag?

Wie huilde, huilde

Zo erg zelfs dat je tranen zijn opgedroogd...

Oh Oh oh...

wie kwam er later terug?

Om lief te hebben, te glimlachen en naar de bloem

Dus alles gevonden?

Nou, de pijn zelf

De weg van liefde onthuld

En het verdriet is voorbij