A voz (Fado licas) - Carminho

Às vezes há uma voz que se levanta

Mais alta do que o Mundo e do que nós

E faz chover-me os olhos, quando canta

Num pranto que emudece a minha voz

Afunda-me os sentidos e o tempo

Ao ponto mais distante do que sou

E abraça aquele lugar que, tão cinzento

Se esconde sob a névoa que ficou

E grita-mo no peito quando sente

Chegar a face triste de um amor

Mais alta do que o mundo e do que a gente

A voz já não é voz chama-se dor

Soms is er een stem die opstijgt

Groter dan de wereld en dan wij

En het laat mijn ogen regenen als hij zingt

In een kreet die mijn stem tot zwijgen brengt

Mijn zintuigen en tijd zinken

Tot het verste punt dan ik ben

En knuffelt die plek, zo grijs

Verbergt zich onder de mist die bleef

En huilt het tegen mijn borst als je je voelt

Aangekomen bij het droevige gezicht van een liefde

Groter dan de wereld en dan wij

De stem is niet langer een stem, het wordt pijn genoemd