Rondinella forestiera (1953) - Carlo Buti

Guarda che bel tramonto,

Le stelle si son date appuntamento, mentre col cuore avvinto sospiri una

lacrima di pianto.

Tu parti e non hai voglia di partire;

tu guardi questo cielo

e questo mare;

io so dalle tue lacrime sincere che non potrai scordare il nostro amore.

Rit.

Arrivederci bella Forestiera, rondinella che parti stasera, il nido tuo lontano

forse splendido sarà, ma il cuore col mio cuore incatenato resterà.

Nel sogno sentirai come un tormento la mia voce velata di pianto,

la voce di quest' anima che ancor sospira a te ti voglio tanto bene,

non ti scordar di me!

Fiori dei verdi colli che avete ornato

I biondi suoi capelli, fiori celesti e gialli più non vedrete quegli occhioni

belli.

Le labbra ai baci miei si sono chiuse;

un treno la riporta al suo paese;

la Luna che dal cielo ci sorrise è triste come l’ombra delle case.

Rit.

Arrivederci bella Forestiera, rondinella che parti stasera, il nido tuo lontano

forse splendido sarà, ma il cuore col mio cuore incatenato resterà.

Nel sogno sentirai come un tormento la mia voce velata di pianto,

la voce di quest' anima che ancor sospira a te ti voglio tanto bene,

non ti scordar di me!

Nel sogno sentirai come un tormento la mia voce velata di pianto,

la voce di quest' anima che ancor sospira a te ti voglio tanto bene,

non ti scordar di me!

(Grazie a Lorenzo per questo testo)

Kijk eens wat een prachtige zonsondergang,

De sterren hebben een afspraak gemaakt, terwijl men zucht met een gegrepen hart

traan van tranen.

Je gaat weg en je wilt niet weg;

je kijkt naar deze lucht

en deze zee;

Ik weet door je oprechte tranen dat je onze liefde niet zult kunnen vergeten.

Vertraging

Vaarwel, mooie Vreemdeling, kleine zwaluw die vanavond vertrekt, je verre nest

misschien zal het prachtig zijn, maar het hart met mijn geketende hart zal blijven.

In de droom hoor je mijn stem gesluierd met tranen als een kwelling,

de stem van deze ziel die nog steeds naar je zucht, ik hou zoveel van je,

vergeet me niet!

Bloemen van de groene heuvels die je hebt versierd

Haar blonde haar, lichtblauwe en gele bloemen, die grote ogen zie je niet meer

mooi.

Lippen gesloten voor mijn kussen;

een trein brengt haar terug naar haar land;

de Maan die vanuit de lucht naar ons glimlachte is zo droevig als de schaduw van de huizen.

Vertraging

Vaarwel, mooie Vreemdeling, kleine zwaluw die vanavond vertrekt, je verre nest

misschien zal het prachtig zijn, maar het hart met mijn geketende hart zal blijven.

In de droom hoor je mijn stem gesluierd met tranen als een kwelling,

de stem van deze ziel die nog steeds naar je zucht, ik hou zoveel van je,

vergeet me niet!

In de droom hoor je mijn stem gesluierd met tranen als een kwelling,

de stem van deze ziel die nog steeds naar je zucht, ik hou zoveel van je,

vergeet me niet!

(Met dank aan Lorenzo voor deze tekst)