La sagra di Giarabub (1940) - Carlo Buti

Inchiodata sul palmeto

veglia immobile la luna

a cavallo della luna

sta l’antico minareto

Squilli, macchine, bandiere,

scoppi, sangue!

Dimmi tu,

che succede, cammelliere?

?

la sagra di Giarabub!

Colonnello, non voglio il pane,

dammi il piombo del mio moschetto!

C'?

la terra del mio sacchetto

che per oggi mi baster?.

Colonnello, non voglio l’acqua,

dammi il fuoco distruggitore!

Con il sangue di questo cuore

La mia sete si spegner?.

Colonnello, non voglio il cambio,

qui nessuno ritorna indietro!

Non si cede neppure un metro,

se la morte non passer?.

Spunta gi?

l’erba novella

dove il sangue scese a rivi.

Quei fantasmi, sentinella,

sono morti o sono vivi?

E chi parla a noi vicino?

Cammelliere, non sei tu!

In ginocchio, pellegrino,

son le voci di Giarabub!

Colonnello, non voglio il pane,

dammi il piombo pel mio moschetto!

C'?

la terra del mio sacchetto

che per oggi mi baster?.

Colonnello, non voglio l’acqua,

dammi il fuoco distruggitore!

Con il sangue di questo cuore

La mia sette si spegner?.

Colonnello, non voglio il cambio,

qui nessuno ritorna indietro!

Non si cede neppure un metro,

se la morte non passer?.

Colonnello, non voglio encomi

sono morto per la mia terra

ma la fine dell’Inghilterra

Incomincia da Giarabub!

(Grazie a Carlo per questo testo)

Aan de palmentuin genageld

de maan kijkt roerloos toe

schrijlings op de maan

staat de oude minaret

Ringen, auto's, vlaggen,

knal, bloed!

Vertel jij mij het,

wat is er, kameeldrijver?

?

het Giarabu-festival!

Kolonel, ik wil geen brood,

geef me het lood van mijn musket!

Daar?

het land van mijn tas

dat voor vandaag genoeg zal zijn voor mij?.

Kolonel, ik wil geen water,

geef me het vernietigende vuur!

Met het bloed van dit hart

Mijn dorst zal lessen.

Kolonel, ik wil de verandering niet,

hier gaat niemand terug!

Er wordt nog geen meter opgegeven,

als de dood niet overgaat.

Al controleren?

het nieuwe gras

waar het bloed naar beneden stroomde.

Die geesten, schildwacht,

zijn ze dood of leven ze?

En wie praat er met ons in de buurt?

Kameelrijder, jij bent het niet!

Op je knieën, pelgrim,

zijn de stemmen van Giarabub!

Kolonel, ik wil geen brood,

geef me de leiding voor mijn musket!

Daar?

het land van mijn tas

dat voor vandaag genoeg zal zijn voor mij?.

Kolonel, ik wil geen water,

geef me het vernietigende vuur!

Met het bloed van dit hart

Mijn zeven gaan uit.

Kolonel, ik wil de verandering niet,

hier gaat niemand terug!

Er wordt nog geen meter opgegeven,

als de dood niet overgaat.

Kolonel, ik wil geen lof

Ik stierf voor mijn land

maar het einde van Engeland

Begin met Giarabub!

(Met dank aan Carlo voor deze tekst)