Bretelle - Carl Brave, Emis Killa

Bretelle tengono i polmoni al gabbio sottopelle

Sopra una maglietta rotta blu XL

Noi che ne abbiamo viste delle belle

Facciamo ancora un po' finta di niente

Specchio i miei ricordi nei tuoi Persol

Cambiare lenti giuro è stato un autogol (ma tu no)

So che lo puoi sentire se ti penso (ciao)

Oggi resto a casa co' un profitterol

Poi vino bianco e Aperol

Non si dice «ma però»

Come onde rotte sugli scogli ci infrangiamo

Diventiamo mare con un tuffo nel passato

Venerdì diciassette t’ho cioccata in giro, accarezzavi un setter

M’hai mozzato il fiato, i miei polmoni crackers

E come vernice che si spella dai palazzi

Ci siamo lasciati solo scazzi e solo crepe

Vorrei cancellare quella parte di te

Che non ti fa chiedere scusa

E ti fa uscire di casa quando ti svegli nervosa

Vorrei cancellare quella parte di me

Che mi fa lanciare le cose

E mi fa alzare la voce

Finché la perdo come perdo te

In questo angolo di mondo è sempre venerdì

Tu sul divano che ti annoi e guardi la tv

Io sono uscito senza un piano e senza un piano B

E ho fatto a botte con un vecchio all’autogrill

Sopra l’iPhone cinque chiamate perse, mando un sms

Di insulti e cattiverie, come tutte le sere

Vorrei dormire adesso che ho esaurito ogni bugia

Sotto il tuo sguardo che ora sembra una radiografia

Lungo la via accendo la radio

Passa il mio pezzo preferito ma viene interrotto da una nota audio

Di te che dici che stavolta è l’ultima, lo giuri

Guidando leggo le scritte sui muri

Sembra che parlino di noi un po' come quel libro

Che tu mi hai regalato e che io non ho mai finito (mai)

E ora ti dedico un romanzo di brutti pensieri

Pensare che stavamo così bene ieri

Vorrei cancellare quella parte di te

Che non ti fa chiedere scusa

E ti fa uscire di casa quando ti svegli nervosa

Vorrei cancellare quella parte di me

Che mi fa lanciare le cose

E mi fa alzare la voce

Finché la perdo come perdo te

Bretels houden de longen in de kooi onder de huid

Over een kapot blauw XL shirt

Wij die een aantal goede hebben gezien

Laten we net doen alsof er niets meer is

Spiegel mijn herinneringen in je Persol

Lenzen verwisselen Ik zweer dat het een eigen doelpunt was (maar jij niet)

Ik weet dat je het kunt voelen als ik aan je denk (hallo)

Vandaag blijf ik thuis met een profitterol

Dan witte wijn en Aperol

Er wordt niet gezegd "maar toch"

Als gebroken golven op de rotsen breken we

We worden de zee met een duik in het verleden

Vrijdag zeventien ik choc om je heen, een setter strelen

Je was me de adem benemen, mijn longen kraken

En als verf die van gebouwen afbladdert

We hebben alleen scazzi en alleen scheuren achtergelaten?

Ik zou dat deel van jou willen wissen

Dat is geen reden om je te verontschuldigen

En je verlaat het huis als je zenuwachtig wakker wordt

Ik zou dat deel van mij willen wissen

Daardoor gooi ik dingen weg

En het laat me mijn stem verheffen

Zolang ik het verlies zoals ik jou verlies

In deze uithoek van de wereld is het altijd vrijdag

Jij op de bank verveelt je en kijkt tv

Ik ging de deur uit zonder plan en zonder plan B.

En ik kreeg ruzie met een oude man in het snelwegrestaurant

Boven de iPhone vijf gemiste oproepen stuur ik een sms

Van beledigingen en kwaadaardigheid, zoals elke avond

Ik zou graag willen slapen nu ik geen leugens meer heb

Onder jouw blik lijkt het nu op een röntgenfoto

Onderweg zet ik de radio aan

Mijn favoriete stuk komt voorbij maar wordt onderbroken door een audionoot

Wat zeg je dat deze keer de laatste is, zweer je?

Rijdend lees ik de letters op de muren

Ze lijken een beetje over ons te praten zoals dat boek

Dat je me gaf en dat ik nooit klaar ben (nooit)

En nu draag ik je een roman van slechte gedachten op

Om te bedenken dat we er gisteren zo goed uitzagen

Ik zou dat deel van jou willen wissen

Dat is geen reden om je te verontschuldigen

En je verlaat het huis als je zenuwachtig wakker wordt

Ik zou dat deel van mij willen wissen

Daardoor gooi ik dingen weg

En het laat me mijn stem verheffen

Zolang ik het verlies zoals ik jou verlies