Margarita - Canailles

On aura fait d’la barque avec des alligators

Été entourés de cinquante-deux requins

S’baigner avec des phoques pis des homards

On avait donc ben peur de rien

Un shot de fort avec un orteil mort

Le vrai Far West drette comme dans l’temps

Où c’est que l'été veille pas mal tard

Pis que l’hiver est en noir et blanc

Cinquante-deux heures pour un margarita

Croiser les pires white trash de l’Alabama

S’rendre à l’autre bout de monde quatre jours sur un volcan

Mais jamais vu la Joconde, on n’avait pas l’temps

Cinquante-deux semaines par année à s’faire charrier

À se brûler le pelage à coups de soleil s’a plage

Une ceinture de lutte de la honte

On est en pleine chute pis on monte

Comme un saumon dans l’courant

Jusqu'à ce que les plus forts t’attrapent

Y te sourient en te mangeant, y s’empiffrent pis y sappent

Mais on n’est pas à plaindre

Mais des fois on s’ennuie du patate-steak-blé d’Inde

On a eu l’goût de se rendre, câller le drapeau blanc

Le goût de prendre des vacances cachés dans nos divans

Entre le désir de se laver pis de s’endormir dans l’bain

Le goût de retrouver ce qu’on a perdu en chemin

Entre les turbulences où on peut pas atterrir

Les longues nuits blanches à traîner avec les pires

Fripe, dé-fripe jusqu’au lendemain d’hier

À se nourrir aux sacs de chips pis aux restants de bière

Mais on n’est pas à plaindre

Mais des fois on s’ennuie du patate-steak-blé d’Inde

We zullen de boot met alligators hebben gemaakt

Ik ben omringd door tweeënvijftig haaien

Baden met zeehonden en kreeften

We waren dus nergens bang voor

Een sterk schot met een dode teen

Het echte Wilde Westen rijdt zoals vroeger

Waar is dat de zomer vrij laat opblijft

Erger dan de winter is zwart-wit

Tweeënvijftig uur voor een margarita

Het oversteken van het ergste witte afval in Alabama

Ga vier dagen naar de andere kant van de wereld op een vulkaan

Maar nooit de Mona Lisa gezien, we hadden geen tijd

Tweeënvijftig weken per jaar om voor de gek gehouden te worden

Om de jas te verbranden met zonnebrand op het strand

Schaamteworstelende riem

We vallen en we stijgen

Als een zalm in de stroming

Totdat de sterkste je te pakken krijgt

Ze glimlachen naar je terwijl ze je opeten, ze proppen zich vol en ze zuigen

Maar we mogen niet klagen

Maar soms missen we aardappel-biefstuk-maïs

We hadden de smaak om ons over te geven, om de witte vlag te roepen

De smaak van het nemen van vakanties verborgen in onze banken

Tussen het verlangen om te wassen en in slaap te vallen in bad

De smaak van het vinden van wat we onderweg zijn kwijtgeraakt

Tussen turbulentie waar we niet kunnen landen

De lange slapeloze nachten rondhangen met de ergste

Verkreukelen, ontkreukelen tot overmorgen

Voedend met zakken chips en overgebleven bier

Maar we mogen niet klagen

Maar soms missen we aardappel-biefstuk-maïs