Norma - C-Kan, Leiden

Ella… se llama Norma…

Y el destino nunca le enseño la forma

En que un sueño en pesadillas se transforma

Y olvide bajo los golpes y las normas

Del hombre con el que su matrimonio conforma

Hace seis años se casó por amor

Porque alguien le prometió que sería su mediador a los problemas

Y hoy se reprocha con pena, que ese alguien sea el culpable que ella cortara

sus venas

Y que se acabara las ganas de vivir, de salir, convivir, del amar y sentir

Porque cuando él está es la mejor parte del día

De él acaban sus labores, de ella empieza su agonía

Ella no conoce de ni fiestas ni lugares

De tantas lágrimas podría llenar dos mares

Le pide a su santo en casi todos los altares que la ampare

Hasta que la vida los separe

Vive en una novela, sea una odisea que termina

Ella desea que se lleve la marea aquel romance de peleas

Seas donde seas, tú el que cariño deseas

Pero entonces cuando veas que un amor no se golpea

Pasé por muchos tiempos olvidados e inconscientes

Por qué llego temprano y la cena no está caliente

Es tan inocente, joven y vulnerable

Siente que si pierde a él ya no va a encontrar a nadie

Que la acompañe, que no la dañe, su amor no empañe, que la engañe

Hace cinco años añoraba por un hijo, y a golpes le arrancaron ese sueño fijo

Corrijo, no tiene la culpa de ser un ángel que nunca tuvo amanecer

Y le tocó nacer en un cielo podrido, maltratos de padre, de vida, el marido

Tu suerte nunca lo fue peor recibió un golpe del cual quizá esta vez no se

levante

En una cama en un coma constante murió el amor que por ahí no fue fuerte

Vive en una novela, sea una odisea que termina

Ella desea que se lleve la marea aquel romance de peleas

Seas donde seas, tú el que cariño deseas

Pero entonces cuando veas que un amor no se golpea

Zij... haar naam is Norma...

En het lot heeft hem nooit de weg geleerd

Waarin een droom verandert in nachtmerries

En vergeet onder de klappen en de regels

Van de man met wie haar huwelijk overeenstemt

Zes jaar geleden trouwde hij uit liefde

Omdat iemand hem beloofde dat hij zijn bemiddelaar zou zijn voor de problemen

En vandaag verwijt ze zichzelf met verdriet dat iemand de schuldige is die ze heeft gesneden

zijn aderen

En dat het verlangen om te leven, uit te gaan, samen te leven, lief te hebben en te voelen

Want als hij in de buurt is, is het het beste deel van de dag

Zijn werk eindigt, haar pijn begint

Ze weet niets van feesten of plaatsen

Met zoveel tranen zou ik twee zeeën kunnen vullen

Ze vraagt ​​haar heilige in bijna alle altaren om haar te beschermen

Tot het leven hen scheidt

Leef in een roman, wees een odyssee die eindigt

Ze wil die romantiek van gevechten om het tij te nemen

Waar je ook bent, jij bent degene die je wilt

Maar als je dan ziet dat een liefde niet is geraakt

Ik heb veel vergeten en onbewuste tijden meegemaakt

Waarom ben ik vroeg en is het avondeten niet warm?

Ze is zo onschuldig, jong en kwetsbaar

Ze heeft het gevoel dat als ze hem verliest, ze niemand zal vinden

Dat hij haar vergezelt, dat hij haar geen kwaad doet, dat zijn liefde niet bezoedelt, dat hij haar bedriegt

Vijf jaar geleden verlangde ze naar een zoon, en die vaste droom werd haar ontnomen.

Ik corrigeer, het is niet zijn schuld om een ​​engel te zijn die nooit een zonsopgang heeft gehad

En hij moest geboren worden in een rotte lucht, mishandeling van vader, van het leven, de echtgenoot

Je geluk is nog nooit zo slecht geweest, een klap gekregen waarvan misschien deze keer

ik voedde op

In een bed in een constante coma stierf de liefde die daarbuiten niet sterk was

Leef in een roman, wees een odyssee die eindigt

Ze wil die romantiek van gevechten om het tij te nemen

Waar je ook bent, jij bent degene die je wilt

Maar als je dan ziet dat een liefde niet is geraakt