Старинная солдатская песня - Булат Окуджава

Отшумели песни нашего полка,

Отзвенели звонкие копыта.

Пулями пробито днище котелка,

Маркитантка юная убита.

Пулями пробито днище котелка,

Маркитантка юная убита.

Нас осталось мало — мы да наша боль.

Нас немного и врагов немного.

Живы мы покуда, фронтовая голь,

А погибнем — райская дорога.

Живы мы покуда, фронтовая голь,

А погибнем — райская дорога.

Руки на затворе, голова в тоске,

А душа уже взлетела вроде.

Для чего мы пишем кровью на песке?

Наши письма не нужны природе.

Для чего мы пишем кровью на песке?

Наши письма не нужны природе.

У могилы братской грустные посты —

Вечные квартиры в перелеске.

Им теперь не больно, и сердца чисты,

И глаза распахнуты по-детски.

Им теперь не больно, и сердца чисты,

И глаза распахнуты по-детски.

Спите себе, братцы, всё придет опять.

Новые родятся командиры.

Новые солдаты будут получать

Вечные казенные квартиры.

Новые солдаты будут получать

Вечные казенные квартиры.

Спите себе, братцы, всё начнётся вновь,

Всё должно в природе повториться —

И слова, и пули, и любовь, и кровь…

Времени не будет помириться.

И слова, и пули, и любовь, и кровь…

Времени не будет помириться.

старинная маркитантская подражание Булату Окуджва

Лимерик Нелимерик

строевые песни нашего полка

нынче незаслуженно забыты.

…пулями пробито днище котелка,

маркитантка юная убита…

(Старинная солдатская песня © Булат Окуджава)

Там, где свист картечи, там, где сабель стон —

Вечно пропадает мой любимый!

И боюсь, однажды, пропадёт совсем —

Не спасут и звонкие копыта.

И боюсь, однажды, не придет ко мне —

Потому, что будет он убитый…

Хоть бы раз остался лагерь охранять —

Говорит, что в этом чести мало,

Что в бою лишь можно славу добывать!..

За него бояться я устала…

Грудь в крестах и ранах, негде ставить «ять»!

Для чего нужна мне эта слава?

Знаю, что отважный, знаю, что герой —

Любят не за это, ты же знаешь!

Но в лихой атаке, храбрый воин мой —

Обо мне ты, видно, забываешь…

И в бою горячем, милый мой герой,

Обо всем на свете забываешь…

Вас осталось мало, меньше пол-полка,

Красной кровью залиты мундиры!

Но враги разбиты, кончена война,

И довольны ваши командиры…

Ждут вас и медали, ждут и ордена,

Ждут чинов и званий командиры…

Кончился победой твой последний бой,

Тишина звенит на белом свете.

Тот, кто жив — вернётся в дом походный свой,

Но меня он там уже не встретит…

Ты живой остался, и пришёл домой —

Но меня ты там уже не встретил!

Враг напал на лагерь — видно, шёл в обход,

Кто же знал, что может так случится…

Весь обоз разграблен, не ушёл никто,

Лишь палатка наша всё дымится…

Кто убит, кто ранен, кто попался в плен,

Пепелище всё ещё дымиться…

Жаль, не будет больше песен у костра,

Жажда славы мигом позабыта!

Пулею пробито днище котелка,

Маркитантка юная убита…

В нём уже не сваришь каши никогда,

А твоя любимая убита…

De liederen van ons regiment waren luidruchtig,

Gebelde hoeven klonken.

Kogels doorboorden de bodem van de pot,

De jonge marketeer werd vermoord.

Kogels doorboorden de bodem van de pot,

De jonge marketeer werd vermoord.

Er zijn er nog maar weinig van ons - wij zijn onze pijn.

Er zijn maar weinigen van ons en weinig vijanden.

We leven nog, eerstelijnsdoel,

En we zullen vergaan - een hemelse weg.

We leven nog, eerstelijnsdoel,

En we zullen vergaan - een hemelse weg.

Handen op de sluiter, hoofd in angst,

En de ziel is al vertrokken zoals.

Waarom schrijven we met bloed op het zand?

Onze brieven zijn van nature niet nodig.

Waarom schrijven we met bloed op het zand?

Onze brieven zijn van nature niet nodig.

Bij het graf van de broederlijke droevige posten -

Eeuwige appartementen in het bos.

Ze doen nu geen pijn, en hun harten zijn puur,

En de ogen zijn wijd open als een kind.

Ze doen nu geen pijn, en hun harten zijn puur,

En de ogen zijn wijd open als een kind.

Slaap voor jezelf, broeders, alles komt weer.

Er zullen nieuwe commandanten worden geboren.

Nieuwe soldaten zullen ontvangen

Eeuwige regering appartementen.

Nieuwe soldaten zullen ontvangen

Eeuwige regering appartementen.

Slaap voor jezelf, broeders, alles zal opnieuw beginnen,

Alles moet in de natuur worden herhaald -

En woorden, en kogels, en liefde, en bloed...

Er zal geen tijd zijn om te verzoenen.

En woorden, en kogels, en liefde, en bloed...

Er zal geen tijd zijn om te verzoenen.

oude sutler-imitatie van Bulat Okudzhva

Limerick Niet-Limerick

marsliederen van ons regiment

nu onterecht vergeten.

... kogels doorboorden de bodem van de pot,

de jonge krabbelster werd vermoord...

(Oud soldatenlied © Bulat Okudzhava)

Waar de hagel fluit, waar de sabels kreunen -

Mijn liefde ontbreekt altijd!

En ik ben bang dat het op een dag helemaal zal verdwijnen -

Zelfs luide hoeven zullen niet redden.

En ik ben bang dat het op een dag niet naar mij toe zal komen -

Omdat hij zal worden vermoord...

Als ik maar één keer bleef om het kamp te bewaken...

Hij zegt dat hier weinig eer in zit,

Dat je in de strijd alleen maar glorie kunt krijgen! ..

Ik ben het zat om bang voor hem te zijn...

Borst in kruisen en wonden, nergens om "yat" te zetten!

Waarom heb ik deze glorie nodig?

Ik weet dat ik dapper ben, ik weet dat ik een held ben -

Ze houden hier niet van, weet je!

Maar in een onstuimige aanval, mijn dappere krijger...

Je lijkt me te vergeten...

En in een hete strijd, mijn lieve held,

Je vergeet alles in de wereld...

Er zijn er nog maar weinig van jullie, minder dan een half regiment,

De uniformen zitten onder het rood bloed!

Maar de vijanden zijn verslagen, de oorlog is voorbij,

En je commandanten zijn blij...

Medailles wachten op je, bestellingen wachten,

Commandanten wachten op rangen en rangen...

Je laatste gevecht eindigde in een overwinning,

Stilte klinkt in de witte wereld.

Degene die leeft, keert terug naar zijn kampeerhuis,

Maar hij zal me daar niet ontmoeten...

Je bleef in leven en kwam thuis -

Maar je hebt me daar niet ontmoet!

De vijand viel het kamp aan - blijkbaar ging hij rond,

Wie wist dat dit kon gebeuren...

Het hele konvooi werd geplunderd, niemand meer,

Alleen onze tent rookt nog...

Wie werd gedood, wie raakte gewond, wie werd gevangengenomen,

De as rookt nog steeds...

Het is jammer dat er geen liedjes meer bij het vuur zullen zijn,

De dorst naar glorie is meteen vergeten!

Een kogel doorboorde de bodem van de pot,

De jonge sutler werd vermoord...

Je zult er nooit pap in koken,

En je geliefde is vermoord...