Вот так она любит меня… - Булат Окуджава

Глаза, словно неба осеннего свод,

Но нет в этом небе огня,

И давит меня это небо и гнет -

Вот так она любит меня.

Прощай.

Расстаемся.

Пощады не жди!

Всё явственней день ото дня,

Что пусто в груди, что темно впереди -

Вот так она любит меня.

Ах, мне бы уйти на дорогу свою,

Достоинство молча храня.

Но, старый солдат, я стою, как в строю...

Вот так она любит меня!

Ogen als de herfstlucht

Maar er is geen vuur in deze lucht,

En deze lucht verplettert me en onderdrukt -

Zo houdt ze van mij.

Tot ziens.

Wij scheiden.

Verwacht geen genade!

Het wordt met de dag duidelijker

Wat is er leeg in de borst, wat is donker in het verschiet -

Zo houdt ze van mij.

Oh, ik zou graag op pad gaan,

Waardigheid in stilte bewaren.

Maar, oude soldaat, ik sta als in formatie...

Zo houdt ze van mij!