Грузинская песня - Булат Окуджава

Виноградную косточку в теплую землю зарою,

И лозу поцелую, и спелые гроздья сорву,

И друзей созову, на любовь свое сердце настрою…

А иначе зачем на земле этой вечной живу.

Собирайтесь-ка, гости мои, на мое угощенье,

Говорите мне прямо в лицо, кем пред вами слыву,

Царь небесный пошлет мне прощение за прегрешенья…

А иначе зачем на земле этой вечной живу.

В темно-красном своем будет петь для меня моя дали,

В черно-белом своем преклоню перед нею главу,

И заслушаюсь я, и умру от любви и печали…

А иначе зачем на земле этой вечной живу.

И когда заклубится закат, по углам залетая,

Пусть опять и опять предо мной проплывут наяву

Белый буйвол, и синий орел, и форель золотая…

А иначе зачем на земле этой вечной живу.

Ik zal een druivenpitje begraven in de warme aarde,

En ik zal de wijnstok kussen en de rijpe trossen plukken,

En ik zal mijn vrienden bellen, ik zal mijn hart op liefde zetten ...

Waarom leef ik anders op dit eeuwige land.

Verzamel, mijn gasten, voor mijn traktatie,

Spreek in mijn gezicht, die ik voor je zeg,

De Koning van de Hemel zal mij vergeving sturen voor mijn zonden...

Waarom leef ik anders op dit eeuwige land.

In haar donkerrood zal mijn afstand voor mij zingen,

In mijn zwart-wit zal ik mijn hoofd voor haar buigen,

En ik zal luisteren, en ik zal sterven van liefde en verdriet...

Waarom leef ik anders op dit eeuwige land.

En wanneer de zonsondergang wervelt, om de hoeken vliegend,

Laat ze in werkelijkheid steeds weer voor me zweven

Witte buffel, en blauwe adelaar, en gouden forel...

Waarom leef ik anders op dit eeuwige land.