Прощание с Польшей - Булат Окуджава

Агнешке Осецкой

Мы связаны, Агнешка, давно одной судьбою

В прощанье и в прощенье, и в смехе и в слезах:

Когда трубач над Краковом возносится с трубою —

Хватаюсь я за саблю с надеждою в глазах.

Потертые костюмы сидят на нас прилично,

И плачут наши сестры, как Ярославны, вслед,

Когда под крик гармоник уходим мы привычно |

Сражаться за свободу в свои семнадцать лет.

|

2 раза

Прошу у вас прощенья за раннее прощанье,

За долгое молчанье, за поздние слова…

Нам время подарило большие обещанья, |

От них у нас, Агнешка, кружится голова.

|

2 раза

Над Краковом убитый трубач трубит бессменно,

Любовь его безмерна, сигнал тревоги чист.

Мы — школьники, Агнешка, и скоро перемена,

И чья-то радиола наигрывает твист.

Agnieszka Osiecka

We zijn verbonden, Agnieszka, voor een lange tijd door één lot

In afscheid en in vergeving, en in het lachen en in tranen:

Als de trompettist met zijn trompet boven Krakau uitstijgt -

Met hoop in mijn ogen grijp ik mijn sabel vast.

Shabby pakken zitten goed bij ons,

En onze zussen huilen, net als Yaroslavna, nadat,

Wanneer we, onder het geschreeuw van mondharmonica's, gewoonlijk vertrekken |

Vecht voor vrijheid op zeventienjarige leeftijd.

|

2 keer

Ik vraag je vergiffenis voor het vroege afscheid,

Voor een lange stilte, voor late woorden...

De tijd heeft ons grote beloften gegeven, |

Ze maken ons duizelig, Agnieszka.

|

2 keer

Boven Krakau bazuint de vermoorde trompettist onophoudelijk,

Zijn liefde is onmetelijk, het alarm is duidelijk.

Wij zijn schoolkinderen, Agnieszka, en er komt snel verandering,

En iemands radiogram speelt een draai.