My Burnt Wings - Blinded By Faith

My soul is a wicked vulture

Who whishes to steal the celestial treasure

To revel in bliss and rapture

I will devour the blood-red skies

And reach the point where the sun never dies

Even if it may scorch both of my eager eyes

The torrid star of Knowledge

Burns my gilded wings to ashes

I fall in the maze of my mind

My corpse is lying in the crass

And there are many rows of rapacious crows

Craving for carrions of my carcass

But as a newborn phenix

I’ll rise again from the styx

Of my ignorance

As eternity unfurls before me

I make my way through space

When I reach my spiritual palace

I cannot, I can’t see…

My lightened gem I have not found

And I’m ungently hitting the dirty ground

Hence my peers gathering around

In the air you will see my silhouette

Falling in a deadened sunset

As bitter as tears of Juliet

In the bleeding heart of a Poet

Mijn ziel is een boze gier

Wie wil de hemelse schat stelen?

Om te genieten van gelukzaligheid en vervoering

Ik zal de bloedrode luchten verslinden

En het punt bereiken waar de zon nooit sterft

Zelfs als het mijn beide gretige ogen zou verschroeien

De verzengende ster van Kennis

Brandt mijn vergulde vleugels tot as

Ik val in het doolhof van mijn geest

Mijn lijk ligt in de grond

En er zijn veel rijen roofzuchtige kraaien

Verlangen naar aas van mijn karkas

Maar als een pasgeboren feniks

Ik zal weer opstaan ​​uit de styx

Van mijn onwetendheid

Terwijl de eeuwigheid zich voor mij ontvouwt

Ik baan me een weg door de ruimte

Wanneer ik mijn spirituele paleis bereik

Ik kan niet, ik kan niet zien...

Mijn verlichte edelsteen heb ik niet gevonden

En ik raak zachtjes de vuile grond

Vandaar dat mijn leeftijdsgenoten zich verzamelen

In de lucht zie je mijn silhouet

Vallen in een dode zonsondergang

Zo bitter als de tranen van Juliet

In het bloedende hart van een dichter