Alone - Blinded By Faith

Your grew old and grey, alone in your corner

Time passed by so fast, life’s now far behind

Every hour is dull, you wither away day by day

With loneliness, time to kill, wounds to heal

Memories are all that remains now pictures on the wall

Sand in your hands, dust in the wind, ghosts of what was

Children, they are all across the universe it seems

But never here, or almost, mere presence in your head

You spend your days between your bed and the toilet

Longing for what you just cannot define

You weep or stand still, alone with your bones

And uncertainty as nightmares unfold

Soon, you won’t even remember your name

The stories will remain locked in your brain

Nailed to your sickbed, understanding nothing

Surrounded by strangers, their cold hands on you

They ll feed and wash you, cold carcass

Simply existing, deprived of the sparkle

They won’t answer your questions, you won’t ask

Who are you?

Where am I?

Will it end?

And you ll leave the hospital one bleak morning

To be buried in an anonymous graveyard

Under a pale tombstone and different skies

Forever forgotten in the arms of silence

Je werd oud en grijs, alleen in je hoek

De tijd ging zo snel voorbij, het leven ligt nu ver achter

Elk uur is saai, je verwelkt van dag tot dag

Met eenzaamheid, tijd om te doden, wonden om te helen

Herinneringen zijn het enige dat overblijft, nu foto's aan de muur

Zand in je handen, stof in de wind, geesten van wat was

Kinderen, ze zijn overal in het universum, zo lijkt het

Maar nooit hier, of bijna alleen maar aanwezigheid in je hoofd

Je brengt je dagen door tussen je bed en het toilet

Verlangen naar wat je gewoon niet kunt definiëren

Je huilt of staat stil, alleen met je botten

En onzekerheid terwijl nachtmerries zich ontvouwen

Binnenkort herinner je je naam niet eens meer

De verhalen blijven opgesloten in je brein

Aan je ziekbed genageld, niets begrijpend

Omringd door vreemden, hun koude handen op jou

Ze zullen je voeren en wassen, koud karkas

Gewoon bestaand, verstoken van de sprankeling

Ze zullen uw vragen niet beantwoorden, u zult niet vragen

Wie ben jij?

Waar ben ik?

Zal het eindigen?

En je verlaat het ziekenhuis op een sombere ochtend

Begraven op een anoniem kerkhof

Onder een bleke grafsteen en verschillende luchten

Voor altijd vergeten in de armen van stilte