Shrivelled Wings - Blinded By Faith

We went to see you at the hospital

In your bed, you were already skeletal

It was a matter of time before you died

Cancer was eating you from inside

So we decided to take you with us

So you could at least spend your last minutes

Away from those strangers in the cold

We can’t leave a dog on the threshold

When your pain was unbearable

Like molten lead pour in your innards

You took morphine to get some relief

Instantly falling in a coma-like sleep

And I often wondered where you were then

In a no man’s land?

Not far from heaven?

In a color dream where you could screw

All those women who didn’t want you?

You were there, Death without poetry

Grotesque and scandalous nudity

I wanted to weep but tears didn’t come

My heart stood still like a frozen sun

I could only stare at your open eyes

Your mouth tensed with a silent cry

Your shoulder blades under the skin

Protruding like two shriveled wings

In the night, you knocked on oblivion’s door

I found you still on the bathroom floor

In a ring of clotted blood

A fist in the face, my first cadaver

So different than the other corpses I’ve seen

Liars in black suits, masquerade!

Perfectly prepared for the human parade

A fake prayer in the funeral comedy

We gingen naar je toe in het ziekenhuis

In je bed was je al skeletachtig

Het was een kwestie van tijd voordat je stierf

Kanker at je van binnenuit op

Dus hebben we besloten om je mee te nemen

U kunt dus in ieder geval uw laatste minuten besteden

Weg van die vreemden in de kou

We kunnen geen hond op de drempel laten staan

Toen je pijn ondraaglijk was

Giet als gesmolten lood in je ingewanden

Je nam morfine om wat verlichting te krijgen

Onmiddellijk in een coma-achtige slaap vallen

En ik vroeg me vaak af waar je toen was

In een niemandsland?

Niet ver van de hemel?

In een kleurendroom waarin je zou kunnen neuken

Al die vrouwen die je niet wilden?

Jij was erbij, Dood zonder poëzie

Groteske en schandalige naaktheid

Ik wilde huilen, maar de tranen kwamen niet

Mijn hart stond stil als een bevroren zon

Ik kon alleen maar naar je open ogen staren

Je mond verstrakte met een stille kreet

Je schouderbladen onder de huid

Uitpuilend als twee verschrompelde vleugels

In de nacht klopte je op de deur van de vergetelheid

Ik vond je nog steeds op de badkamervloer

In een ring van gestold bloed

Een vuist in het gezicht, mijn eerste kadaver

Zo anders dan de andere lijken die ik heb gezien

Leugenaars in zwarte pakken, maskerade!

Perfect voorbereid op de menselijke parade

Een nepgebed in de begrafeniskomedie