Reptilian Shudders - Blinded By Faith

Once again, the sun has sunk in the horizon

Breaching the Occident with crimson wounds

Come, o Noctambulesque, creep under my shroud

And spread concupiscence in languorous pantomimes …

Your pleasure’s the law if you discover mine…

Your scales' caresses -reptilian shudders-

Compensates for the bruise left by fangs and claws

As saliva gives lustre, I linger with fever over your every pore

Squirming by the temple where scrumptious vices dwell

Seduced thus uxorious, tantalized by your venomous gaze

I shine the idol of overshadowed rites

This noble jewel deserves peculiar cares …

A tongue alone won’t do the trick to lick the drizzle of strange frolics

To quaff the monstrous passions that lurk in your leer

Your hospitable hiatus

Exhales hedonistic delights

And I taste it as a beast in a feast

Words seem superfluous, we use another language

But alas!

Confuse contradictions!

Madrigals are tattooed inside your womb

As the bane of lust rages

An ardent and insidious duet

Lay on a soil cleansed of taboos

In a hellcove where the supreme offering is brought

An interlude amid turmoil

We should never relinquish our immoderate projects

May they lead us to our ruin…

A familiar spectre shortens our nights, the ignoble Somnolence

Now that we have blessed our flesh

Our both souls should here coalesce;

We’re dislocated in amorous convulsions

-the aftermath of demented clasps —

Shatter my rib-cage and extirpate my heart

That source of trouble stuck in Ut

The burden of Melancholy alters my shoulders

«I cannot love except where Death

Is mingling his with Beauty’s breath.

"

(Edgar A. Poe)

Nogmaals, de zon is aan de horizon gezonken

Het Westen doorbreken met karmozijnrode wonden

Kom, o Noctambulesque, kruip onder mijn lijkwade

En verspreid begeerte in smachtende pantomimes ...

Uw genoegen is de wet als u de mijne ontdekt...

De strelingen van je weegschaal -reptielachtig huivert-

Compenseert voor de blauwe plek veroorzaakt door tanden en klauwen

Zoals speeksel glans geeft, blijf ik met koorts over je porie hangen

Kronkelend bij de tempel waar heerlijke ondeugden wonen

Verleid, dus uxorious, verleid door je giftige blik

Ik schijn het idool van overschaduwde riten

Dit edele juweel verdient bijzondere zorgen...

Een tong alleen is niet voldoende om de motregen van vreemde gesjoemel te likken

Om de monsterlijke passies die op de loer liggen in je leer te drinken

Uw gastvrije onderbreking

Ademt hedonistische geneugten uit

En ik proef het als een beest op een feest

Woorden lijken overbodig, we gebruiken een andere taal

Maar helaas!

Verwar tegenstellingen!

Madrigalen zijn getatoeëerd in je baarmoeder

Terwijl de vloek van lust woedt

Een vurig en verraderlijk duet

Leg op een van taboes gereinigde bodem

In een hel waar het hoogste offer wordt gebracht

Een intermezzo te midden van onrust

We mogen onze onmatige projecten nooit opgeven

Mogen ze ons naar onze ondergang leiden...

Een vertrouwd spook verkort onze nachten, de onedele Somnolentie

Nu we ons vlees hebben gezegend

Onze beide zielen zouden hier moeten samenvloeien;

We zijn ontwricht in amoureuze stuiptrekkingen

-de nasleep van demente gespen—

Verbrijzel mijn ribbenkast en roei mijn hart uit

Die bron van problemen zit vast in Ut

De last van melancholie verandert mijn schouders

"Ik kan niet liefhebben behalve waar de Dood"

Vermengt de zijne met de adem van Beauty.

"

(Edgar A. Poe)