The Last Missive - Blinded By Faith

Bamberg, July 24 1628

My dear, O dearest Margaret

How I wish to hold you in my arms!

But, I shall never again

As I’m rotting in a cold cell

Condemned for odious crimes I’ve never commit

Please, pardon my awful writing

I can barely hold a feather

Since my torturers have crushed my finger

As you can see, I’m still bleeding while writing this letter…

I was accused of sorcery and as you know

At the Church Court, you’re guilty even when you’re not

In the obscure atmosphere of a dirty dungeon

I was stripped naked and whipped

By merciless, masked persecutors

Your pain is their gain, so you’d yell in vain

Tied to the rack and quartered

Every fibre of my frame ached

O the ripping suffering I endured…

But I’ll spare you the most gruesome details

Unable to bear further torture

I had to make up some sins

And denounce my accomplices…

What a pathetic masquerade!

Tomorrow, I’ll be burned on the pyre

I just can’t sleep at night

Assailed by haunting visions…

I did nothing wrong, my conscience is pure

In my mind I’ll be innocent until the end

They can attack my weak flesh

But my soul remains unstained!

My judges will be judged

For their twisted caricature of justice

Feeble slaves, clung to their bible

Dedicating a cult to abomination

When ignorance is sovereign

Superstitions kill and Faith rhymes with Crimes

One of my jailers

Whose heart still knows human feelings

Promised me to give you this missive

As soon as you receive it

Run away from this land of madness

The sun goes down,.

A mournful organ

Seems to groan a theme for my requiem

Farewell, beloved daughter

Your father shall embrace you nevermore…

Bamberg, 24 juli 1628

Mijn lieve, o liefste Margaret

Wat wil ik je graag in mijn armen houden!

Maar ik zal nooit meer

Terwijl ik aan het wegrotten ben in een koude cel

Veroordeeld voor afschuwelijke misdaden die ik nooit heb begaan

Excuseer mijn vreselijke schrijven

Ik kan amper een veer vasthouden

Sinds mijn folteraars mijn vinger hebben verpletterd

Zoals je kunt zien, bloed ik nog steeds tijdens het schrijven van deze brief...

Ik werd beschuldigd van tovenarij en zoals je weet...

Bij de kerkelijke rechtbank bent u schuldig, zelfs als u dat niet bent

In de obscure sfeer van een vuile kerker

Ik werd uitgekleed en geslagen

Door meedogenloze, gemaskerde vervolgers

Jouw pijn is hun winst, dus je zou tevergeefs schreeuwen

Vastgebonden aan het rek en in vieren gedeeld

Elke vezel van mijn frame deed pijn

O, het verscheurende lijden dat ik heb doorstaan...

Maar ik zal je de meest gruwelijke details besparen

Kan verdere marteling niet verdragen

Ik moest wat zonden goedmaken

En mijn handlangers aanklagen...

Wat een zielige maskerade!

Morgen zal ik op de brandstapel worden verbrand

Ik kan 's nachts gewoon niet slapen

Aangevallen door angstaanjagende visioenen...

Ik heb niets verkeerd gedaan, mijn geweten is zuiver

In gedachten zal ik onschuldig zijn tot het einde

Ze kunnen mijn zwakke vlees aanvallen

Maar mijn ziel blijft onbevlekt!

Mijn rechters zullen worden beoordeeld

Voor hun verwrongen karikatuur van gerechtigheid

Zwakke slaven, klampten zich vast aan hun bijbel

Een sekte wijden aan gruwel

Wanneer onwetendheid soeverein is

Bijgeloof is dodelijk en Geloof rijmt op Misdaden

Een van mijn cipiers

Wiens hart nog menselijke gevoelens kent

Beloofde me je dit bericht te geven

Zodra je het ontvangt

Ren weg uit dit land van waanzin

De zon gaat onder,.

Een treurig orgaan

Lijkt een thema te zijn voor mijn requiem

Vaarwel, geliefde dochter

Je vader zal je nooit meer omhelzen...