Stranger in the Mirror - Blinded By Faith

I grew up amid the cries

In a house with a rusted tin roof

I have no story to tell, just a name

A quickly forgotten name

From my childhood

There is not much to say

Except that I feel happy today

To have lost most of it

My past seems hazy

Bad dreams I can’t relate to reality

I seek the meaning of it all

To overcome absurdity

I grew up among the insane

In a parallel dimension

Where madness doesn’t exist

It took me many years to understand

I grew up with other children

In a playground where I played little

A prison I would gladly dynamited

A school where I learned disgust

I grew up day after day taming fear

A fear gripped to the belly

Shaking the nerves like a rabid dog

The fear of not being loved

The fear of being lost inside a maze

The fear that the world collapses tomorrow

The fear of being left alone forever

With this stranger

I see every morning in the mirror

I grew up in the tumultuous nights

Which sometimes ended

When two drunkards engaged in a fight

I saw all kinds of excesses

I saw people destroy themselves

Because they were happy to be alive

I saw people crawling for a line of coke

And never stand up again

I saw men fuck it all up in one evening

I saw young age too quickly

Because they have seen too much

I grew up within my room

Four walls without windows

With a black and white TV

I watched horror movies

And had no serious project

Apart from becoming a serial killer

Or the next Messiah

But I wanted not so much

And at night, under the covers

In the dark, sheltered world

I imagined that I was not me

I wanted to be anybody

Except me

Ik groeide op temidden van het gehuil

In een huis met een verroest tinnen dak

Ik heb geen verhaal te vertellen, alleen een naam

Een snel vergeten naam

Uit mijn je jeugd

Er is niet veel te zeggen

Behalve dat ik me vandaag gelukkig voel

Om het meeste kwijt te zijn

Mijn verleden lijkt wazig

Slechte dromen die ik niet kan relateren aan de realiteit

Ik zoek de betekenis van alles

Om absurditeit te overwinnen

Ik ben opgegroeid tussen de gekken

In een parallelle dimensie

Waar waanzin niet bestaat

Het heeft me vele jaren gekost om te begrijpen

Ik ben opgegroeid met andere kinderen

In een speeltuin waar ik weinig speelde

Een gevangenis die ik graag zou opblazen

Een school waar ik walging heb geleerd

Ik ben dag in dag uit opgegroeid met het temmen van angst

Een angst gegrepen naar de buik

De zenuwen schudden als een hondsdolle hond

De angst om niet geliefd te worden

De angst om verdwaald te raken in een doolhof

De angst dat de wereld morgen instort

De angst om voor altijd alleen gelaten te worden

Met deze vreemdeling

Ik zie elke ochtend in de spiegel

Ik ben opgegroeid in de tumultueuze nachten

die soms eindigde

Toen twee dronkaards ruzie kregen

Ik zag allerlei excessen

Ik zag mensen zichzelf vernietigen

Omdat ze blij waren te leven

Ik zag mensen kruipen voor een lijntje cola

En nooit meer opstaan

Ik zag mannen het allemaal op een avond verpesten

Ik zag jonge leeftijd te snel

Omdat ze te veel hebben gezien

Ik ben opgegroeid in mijn kamer

Vier muren zonder ramen

Met een zwart-wit-tv

Ik heb horrorfilms gekeken

En had geen serieus project

Behalve dat hij een seriemoordenaar wordt

Of de volgende Messias

Maar ik wilde niet zo veel

En 's nachts, onder de dekens

In de donkere, beschutte wereld

Ik stelde me voor dat ik niet mezelf was

Ik wilde iemand zijn

Behalve ik