Bitter Aftertaste - Blinded By Faith

Looking back, it makes me sick

Despite the years that ran away

The bitter aftertaste is there

I loved you, fucked up girl

Constantly on the verge of sinking

You drank like a black hole

And with all the medication

It was a fatal cocktail in your brain

And you fell down the stairs

Laughed or cried for nothing

I was ashamed, I couldn’t help

But love you, irrationally

We spent two years together

Two years to mend our cracks

Watching the sun die on the roofs

You stopped drinking

And we savored the victory

Bored as two mussels in the sea

Watching movies without listening

Walking the dog as all neighbors did

Believing that we couldn’t be normal

And live like everyone else

Looking back, it makes me sick

Despite the years that ran away

I can’t say exactly when

We reached the point of dislocation

Where our bright white illusions

Crumbled beyond repair

Everything was broken

And I began to hate you

I wanted you to relapse

Betrayed, slapped, insulted

I manage to drag you down

Even lower than when we met

You awoke a beast

Nestled in a corner of my head

Looking back, it makes me sick

Despite the years that ran away

The bitter aftertaste is there

The last time I heard of you

You were in rehab, one more time

I never saw you again

But I remember your number

I could dial it with my eyes closed

And sometimes at night

When it’s cold in the streets

I refrain from calling you

To make sure you’re not dead

Als ik terugkijk, word ik er ziek van

Ondanks de jaren die wegliepen

De bittere nasmaak is er

Ik hield van je, verdomde meid

Voortdurend op het punt om te zinken

Je dronk als een zwart gat

En met alle medicatie

Het was een fatale cocktail in je brein

En je viel van de trap

Om niets gelachen of gehuild

Ik schaamde me, ik kon het niet helpen

Maar hou van je, irrationeel

We hebben twee jaar samen doorgebracht

Twee jaar om onze scheuren te herstellen

De zon zien sterven op de daken

Je bent gestopt met drinken

En we genoten van de overwinning

Verveeld als twee mosselen in de zee

Films kijken zonder te luisteren

De hond uitlaten zoals alle buren deden

Geloven dat we niet normaal kunnen zijn

En leef zoals iedereen

Als ik terugkijk, word ik er ziek van

Ondanks de jaren die wegliepen

Ik kan niet precies zeggen wanneer

We hebben het punt van ontwrichting bereikt

Waar onze helderwitte illusies

Onherstelbaar verkruimeld

Alles was kapot

En ik begon je te haten

Ik wilde dat je terugvalt

Verraden, geslagen, beledigd

Het lukt me om je naar beneden te slepen

Zelfs lager dan toen we elkaar ontmoetten

Je hebt een beest wakker gemaakt

Genesteld in een hoek van mijn hoofd

Als ik terugkijk, word ik er ziek van

Ondanks de jaren die wegliepen

De bittere nasmaak is er

De laatste keer dat ik van je hoorde

Je was in afkickkliniek, nog een keer

Ik heb je nooit meer gezien

Maar ik herinner me je nummer

Ik zou het kunnen bellen met mijn ogen dicht

En soms 's nachts

Als het koud is op straat

Ik weiger je te bellen

Om er zeker van te zijn dat je niet dood bent