Мама, прости, я не дарил тебе цветов - Ls.Den, Bahh Tee

Сколько лет на империю — и все потеряно.

Ее можно вернуть, но не вернуть время.

Впервые в жизни так сильно щемило душу, он был плохим отцом, и вот стал бывшим

мужем.

И пусть идет кукла, хотят дочку жалко, он не держал ее — знал, что держали

бабки.

Но это раньше — теперь ни любви, ни дружбы, странно — вот так раз и никому не нужен.

Холодный разум, никогда не знавший равных, искал решение проблемы,

будто программа.

Но был бессилен, ведь сердце уже все проспало, если кто и простит его,

только мама.

Вот уже полгода не звонил ей — стыдно.

Цветы, ключи, машина — рада будет сыну.

.

… чувства рвут изнутри, ведь он еще никогда ей не дарил цветы.

Припев:

Мам, прости, я не дарил тебе цветов, но сейчас завалить тебя ими готов.

Боже, я твой сын, пусть не лучший самый.

Дай маленький шанс лишь все исправить.

Мам, прости, я не дарил тебе цветов, но сейчас завалить тебя ими готов.

Боже, я твой сын, пусть не лучший самый.

Дай маленький шанс лишь все исправить.

Мам, прости, я не дарил тебе цветов, но сейчас завалить тебя ими готов.

Боже, я твой сын, пусть не лучший самый.

Дай маленький шанс лишь все исправить.

Мам, прости, я не дарил тебе цветов, но сейчас завалить тебя ими готов.

Боже, я твой сын, пусть не лучший самый.

Дай маленький шанс лишь все исправить.

Она смотрела на него — и все в этом взгляде: ожидание, забота, боль, обида,

радость.

Перемешалось;

они молчали долго и каждое мгновение безмолвия осколком.

Вонзалось в его душу, воюя с совестью.

Что молчало зиму, пробудившись по весне.

И уверенно ребенком, что шаг первый сделав, к матери идет, заговорил с нею.

Он говорил, она молчала, слова все горче, вопросы жестче, он кричал

громче-громче!

Она молчала, и он кулаками сильными стучал ей по плечам, но она не говорила.

Я видел ту картину, как на колени пав он, сходя с ума, ломал руки об могильный

камень.

Он принес цветы впервые ей, но опоздал и он рыдал.

Боже, как же он рыдал!

Припев:

Мам, прости, я не дарил тебе цветов, но сейчас завалить тебя ими готов.

Боже, я твой сын, пусть не лучший самый.

Дай маленький шанс лишь все исправить.

Мам, прости, я не дарил тебе цветов, но сейчас завалить тебя ими готов.

Боже, я твой сын, пусть не лучший самый.

Дай маленький шанс лишь все исправить.

Мам, прости, я не дарил тебе цветов, но сейчас завалить тебя ими готов.

Боже, я твой сын, пусть не лучший самый.

Дай маленький шанс лишь все исправить.

Мам, прости, я не дарил тебе цветов, но сейчас завалить тебя ими готов.

Боже, я твой сын, пусть не лучший самый.

Дай маленький шанс лишь все исправить.

Hoeveel jaar voor het rijk - en alles is verloren.

Het kan worden geretourneerd, maar tijd kan niet worden geretourneerd.

Voor de eerste keer in mijn leven deed mijn ziel zoveel pijn, hij was een slechte vader, en nu werd hij een voormalige

echtgenoot.

En laat de pop gaan, ze willen een dochter, het is jammer, hij hield haar niet vast - hij wist dat ze vasthielden

oma's.

Maar vroeger was het - nu is er geen liefde, geen vriendschap, het is vreemd - zomaar, niemand heeft het nodig.

Een koude geest die nooit gelijken kende, zocht een oplossing voor het probleem,

als een programma.

Maar hij was machteloos, want zijn hart had alles al verslapen, als iemand hem vergeeft,

alleen mama.

Ik heb haar al zes maanden niet meer gebeld - ik schaam me.

Bloemen, sleutels, auto - mijn zoon zal blij zijn.

.

…gevoelens scheuren van binnen, omdat hij haar nog nooit bloemen heeft gegeven.

Refrein:

Mam, het spijt me, ik heb je geen bloemen gegeven, maar nu ben ik klaar om je ermee te vullen.

God, ik ben je zoon, ook al ben ik niet de beste.

Geef me een kleine kans om het goed te maken.

Mam, het spijt me, ik heb je geen bloemen gegeven, maar nu ben ik klaar om je ermee te vullen.

God, ik ben je zoon, ook al ben ik niet de beste.

Geef me een kleine kans om het goed te maken.

Mam, het spijt me, ik heb je geen bloemen gegeven, maar nu ben ik klaar om je ermee te vullen.

God, ik ben je zoon, ook al ben ik niet de beste.

Geef me een kleine kans om het goed te maken.

Mam, het spijt me, ik heb je geen bloemen gegeven, maar nu ben ik klaar om je ermee te vullen.

God, ik ben je zoon, ook al ben ik niet de beste.

Geef me een kleine kans om het goed te maken.

Ze keek naar hem - en alles in deze blik: verwachting, zorg, pijn, wrok,

vreugde.

Door elkaar;

ze waren lange tijd stil en elk moment van stilte was een fragment.

Het drong door in zijn ziel, vechtend met zijn geweten.

Wat stil was in de winter, wakker worden in de lente.

En zelfverzekerd als een kind, dat hij na het zetten van de eerste stap naar zijn moeder gaat, hij sprak tot haar.

Hij sprak, zij zweeg, de woorden werden bitterder, de vragen moeilijker, schreeuwde hij

luider luider!

Ze zweeg en hij sloeg met sterke vuisten op haar schouders, maar ze sprak niet.

Ik zag die foto, hoe hij op zijn knieën viel, gek werd, zijn handen wringend op het graf

een steen.

Hij bracht haar voor het eerst bloemen, maar hij was te laat en hij huilde.

God, wat snikte hij!

Refrein:

Mam, het spijt me, ik heb je geen bloemen gegeven, maar nu ben ik klaar om je ermee te vullen.

God, ik ben je zoon, ook al ben ik niet de beste.

Geef me een kleine kans om het goed te maken.

Mam, het spijt me, ik heb je geen bloemen gegeven, maar nu ben ik klaar om je ermee te vullen.

God, ik ben je zoon, ook al ben ik niet de beste.

Geef me een kleine kans om het goed te maken.

Mam, het spijt me, ik heb je geen bloemen gegeven, maar nu ben ik klaar om je ermee te vullen.

God, ik ben je zoon, ook al ben ik niet de beste.

Geef me een kleine kans om het goed te maken.

Mam, het spijt me, ik heb je geen bloemen gegeven, maar nu ben ik klaar om je ermee te vullen.

God, ik ben je zoon, ook al ben ik niet de beste.

Geef me een kleine kans om het goed te maken.