Ангел - Bahh Tee

И не было знамений, ни каких-то знаков

Лишь она необыкновенная в своём платье

Просто кто-то, где-то, наверное решил

Соединить два сердца, две души

Она скрывала поначалу от него

Во взгляде её читал он то, что никуда не спрятать

Гладить его пряди и обнять, не отпускать и

Изо дня на день просто находиться рядом…

И закрутила их любовь эта в танце чудном

Если это сон, пусть не наступает утро

Хоть бы был он вечным, был беспробудным

Лишь бы обнимать его каждую минуту

Он на асфальте рисует ей «с 8-ым марта»

Она исписала его именем тетради

До конца пары полчаса, он на старте

Нужно за цветами успеть ещё в палатку

Завтра его праздник, послав учёбу нафиг

Она вяжет на последней парте ему шарфик

Он будет счастлив получить этот подарок

Пусть и маленький, но сделанный её руками

И она ждёт, а его томят пробки

Время идёт, впереди ремонт дороги

Все закончилось в этот весенний вечер

Когда спеша к ней он вылетел на встречку

Молила Бога, посылала к чёрту близких

«Так недолго дал ты мне насладиться этим счастьем

Господь, не забирай Родного

И я отвечу за его ошибки пред Тобою…»

Рвала фотографии, доходя до грани

Затем снова клеила дрожащими руками

Всё, что говорит о нём, хотела сжечь дотла,

Но не могла, не могла, не могла, не могла…

«И солнце светит как обычно, ради приличия

Спряталось бы к чёрту — я тебя ненавижу!

Плакало бы небо за меня — было бы легче

Время кого-то лечит, а меня только калечит»

И каждый вечер она шла в одиночку гулять

По местам их встреч с любимым, и опять

В кафе тот же стол… в кино тот же ряд…

В кафе тот же стол… в кино тот же ряд…

И на облаках седых сидел и следил за нею он

За той, для которой был стеной, обретя покой…

Невидимой рукой, когда засыпала

Вытирал слёзы ей, и застывали

Стрелки на часах, если бы она знала

Что не одна, что он её не оставил

Он был ангелом её, а она не видела любимого

Который стал теперь её хранителем

Где это видано?

Любовь жива после гибели

Её носителя… не убить её…

Она грустила в дождь и боялась грома

Он отгонял тучи ветром от её дома

Если заводили в угол судьбы дороги

Он открывал для неё всё новые ворота

Если корабль её жизни попадал под шторм

Он был для неё спасительным маяком

Помогал подняться, когда она падала

Она не знала что это, но догадывалась

Что не одна вовсе, и её не бросили

И кто-то там на небесах о ней заботится

И каждый раз, когда проносились мимо беды

Подняв глаза вверх благодарила небо

Те, кого мы потеряли, кого не стало

Стали ангелами и следят за нами

За своими семьями, родными и близкими

Помогая в трудные минуты жизни

Это просто сказка, полёт моей фантазии,

Но я уверен, что чудеса случаются,

Но только с теми, кто верит в них искренне

Чье сердце — пламя, или хотя бы искры в нём

En er waren geen tekenen, geen tekenen

Alleen zij is buitengewoon in haar jurk

Gewoon iemand, ergens, waarschijnlijk besloten

Verbind twee harten, twee zielen

Ze verstopte zich eerst voor hem

In haar ogen las hij iets dat nergens verborgen kan worden

Streel zijn lokken en knuffel, laat niet los en

Van dag tot dag, er gewoon zijn...

En deze liefde verdraaide hen in een prachtige dans

Als dit een droom is, laat de ochtend dan niet komen

Zelfs als hij eeuwig was, was geluid

Gewoon om hem elke minuut te knuffelen

Hij tekent voor haar op het asfalt "vanaf 8 maart"

Ze schreef zijn naam op notitieboekjes

Tot het einde van het koppel voor een half uur, hij staat aan de start

Je moet de bloemen vangen in de tent

Morgen is zijn vakantie, het verzenden van studies nafig

Ze breit een sjaal voor hem op het laatste bureau

Hij zal blij zijn met dit cadeau

Hoewel klein, maar gemaakt door haar handen

En ze wacht, terwijl de files hem kwellen

De tijd verstrijkt, vooruitlopend op de wegreparatie

Het eindigde allemaal op deze lenteavond

Toen hij zich naar haar haastte, vloog hij in de tegemoetkomende baan

Tot God gebeden, familieleden naar de hel gestuurd

"Zolang je me gaf om van dit geluk te genieten

Heer, neem uw inboorling niet mee

En ik zal verantwoording afleggen voor zijn fouten voor U...'

Ik scheurde foto's en bereikte de rand

Daarna weer gelijmd met trillende handen

Alles wat over hem zegt, wilde ik tot de grond toe afbranden,

Maar ik kon niet, ik kon niet, ik kon niet, ik kon niet...

"En de zon schijnt zoals gewoonlijk, voor het fatsoen

Verstop je in de hel - ik haat je!

De lucht zou om mij huilen - het zou gemakkelijker zijn

Tijd geneest iemand, maar het maakt mij alleen maar kreupel"

En elke avond ging ze alleen wandelen

In de plaatsen van hun ontmoetingen met hun geliefde, en opnieuw

In het café, dezelfde tafel... in de bioscoop, dezelfde rij...

In het café, dezelfde tafel... in de bioscoop, dezelfde rij...

En hij zat op grijze wolken en keek naar haar

Achter degene waarvoor het een muur was, vrede vinden ...

Onzichtbare hand bij het in slaap vallen

Veegde haar tranen, en bevroor

Handen op de klok, als ze het maar wist

Dat ze niet alleen is, dat hij haar niet heeft verlaten

Hij was haar engel, maar ze zag haar geliefde niet

Wie is er nu haar voogd geworden

Waar is het te zien?

Liefde leeft voort na de dood

Zijn drager... dood hem niet...

Ze was verdrietig in de regen en bang voor onweer

Hij dreef de wolken weg van haar huis met de wind

Als je naar de hoek van het lot van de weg werd geleid

Hij opende nieuwe poorten voor haar

Als het schip van haar leven werd gevangen in een storm

Hij was een reddend baken voor haar

Hielp haar overeind toen ze viel

Ze wist niet wat het was, maar ze vermoedde:

Dat ze helemaal niet alleen is en niet in de steek is gelaten

En iemand in de hemel zorgt voor haar

En elke keer dat er problemen voorbijgingen

Haar ogen opheffend bedankte de hemel

Degenen die we hebben verloren, die weg zijn

Word engelen en volg ons

Voor uw familie, familie en vrienden

Helpen op moeilijke momenten in het leven

Het is maar een sprookje, de vlucht van mijn verbeelding,

Maar ik weet zeker dat er wonderen gebeuren

Maar alleen met degenen die er oprecht in geloven

Wiens hart een vlam is, of op zijn minst vonken erin?