Qu'est-ce que tu deviens - ATK, Axis, DJ Tacteel

J’aimerais savoir qu’est-ce que tu d’viens, gars

Ça fait un bail qu’on s’est pas croisé

— Un pote de longue date (ouais)… Qu’est-ce que tu deviens?

J’croise un d’mes anciens potes alors que le temps m’presse

Un vieux, un ancien, un d’ceux avec qui j’avais fait la promesse

Que jamais on se séparait, malgré le temps qui passe

Mais l’amitié s’affaisse et face au temps s’efface

Et maintenant face à face, j’aimerais savoir qu’est-ce que tu deviens?

Toujours le même mot qui revient, en bref «rien»

Toujours les mêmes phrases dans la bouche de ceux que je croise,

ça en devient lassant

Toujours le même, toujours moi-même ou toujours présent

Quand on me dit que la vie est longue, c’est dur à croire car elle nous largue

Tant d’ambitions, rêves inachevés, c’est pas là que j’veux que ma vie s’achève

Tant de contraintes, tant de mois qui passent, des pertes de potes, tout ça,

ça pèse

On vit au jour le jour avec nos contre et puis nos pour

Euphorie éphémère, rien de fameux, marre de voir les mêmes gosses affamés

Si je cours après la FAMA, c’est qu’il faut de la maille pour la famille

Mare d’voir ma mère se tuer dans des taffs beaucoup trop indigne

A l’A.N.P.E.

d’une croix elle signe, des gens rient, et son cœur à elle saigne

Témoin de tant de scène pathétique dans ma vie, ça se sent dans ma voix

J’veux grimper près du bon Dieu sans qu’il fasse trop secouer l’arbre

Atterrir sur le parquet ou le marbre, j’veux pas dans les billets,

je veux mordre

Voilà ce que m’a dit un pote de longue date submergé par de grosses dettes

Je sais pas ce qu’il est devenu, mais sur sa réussite, j’ai de gros doutes

Qu’est-ce que tu deviens?

Cette même question revient et toujours sans réponse

Le temps, combien?

À passé, trop d’amis perdus meurent dans nos pensées

Qu’est-ce que tu deviens?

Cette même question revient et toujours sans réponse

Le temps, combien?

À passé, trop d’amis perdus meurent dans nos pensées

— Allô?

— Allô, bonjour, est-ce que je pourrais parler à Monsieur Alfred s’il vous

plait?

— Oui, c’est moi

— Yo, Alfred?

— Ouais?

— C'est Test, Max de phase

— Nonnnn …

— Ouais, si, si j’t’assure.

Eh j’ai vu dans les journaux, là, t’as bien réussi

toi, vas-y raconte-moi un peu comment ça s’est passé

Depuis le temps séparé de tous, de toi, ma direction j’ai pris

Les îles au sud des Canaries, des miss autours de moi, j’en grille

Enfin mérité, 10 ans de galère de gré, pour plaire à tous

J’ai cru que jamais j’aurai palace, la maille, une meuf en douce

Tranquille pour toi, content de voir que tu vis bien

Je roule en Merco le jour, le soir la Porsche pour un gala galère

Pour moi fini le temps, 6 heures dans le froid au grand bal du monde

J’ai honte, on rit quand même quand je pense à nos rondes

Ah !

Tu te rappelles encore de ça

Qu’est-ce que tu crois?

J’ai fait le bon, rangé les douilles pour baiser

Faire du blé au sachet blanc pour moi fini de tomber

Une vie de pacha, pas chère, maintenant ma viande est cacher

Chaque ceau-mor, paroles, reprises me vaut une vente aux enchères

Ça se passe bien, alors la vie est pas chère pour toi

Et toi raconte, les meufs, la maille, toujours aussi bien servi?

Jamais en peine de go, j’me souviens chouchou des raclis

Toujours dans le ghetto, fonce-dé au shit, je deal, j’suis armé

Je palpe des métaux au shit, pas la peine de t’enlarmer

Dis-moi la vie te sourit ainsi, je croyais que le partage était

Kit pour tous à ce que j’ai entendu, là-haut t’es tombé

Tu roules en Merco, ce que l’on roule ici, nous c’est le bedo

Trop d’embrouilles bêtes, les frères se cannent même pour un mégot

Arrête, je flippe pour toi ici-bas, pourtant la musique t’avait

Donné tout ce qu’il fallait, maille, célébrité, tout ce que tu en bavais

Sache qu'à chaque heure qui passe, il y a un de mes potes qui saute,

mes neurones grillent

Coma éveillé, voyons si ma chienne de vie part en vrille, en vrac

Cette putain de vie s’accroche à moi comme un junkie au crack

J’vois maintenant ta vie, face à moi rien de plus minable

Cases remplis à bloc, me moque de tous ces faux marchands de sable

Vivre peu, autant vivre bien, du shit dans une main

Le Glock dans l’autre, ça te choque, à chaque rime que je lâche

Anecdote d’une sale époque

Qu’est-ce que tu deviens?

Cette même question revient et toujours sans réponse

Le temps, combien?

À passé, trop d’amis perdus meurent dans nos pensées

Qu’est-ce que tu deviens?

Cette même question revient et toujours sans réponse

Le temps, combien?

À passé, trop d’amis perdus meurent dans nos pensées

— Ahlala … Fréko, c’est toi?

— Ouais, pourquoi?

— Tu te rappelles plus de moi?

Karine

— Ah ouais, alors?

— Qu'est-ce tu d’viens?

— Oh, comme d’hab'… T’sais tout va … C’est comme ça quoi …

T’façon t’as mon numéro, tu m’lâches le tien et on s’appelle

— Eh Freko

— Ouais

— Viens on va pécho un whisky, lâche la go …

Mec, mec où est le Coca-Cola?

Bip, bip, mon Motorola, allô?

Mais merde, elle me prend pour un con

On s’est donné nos numbers, je lui ai dit: «Viens chez moi», elle m’a dit :"

non"

J’veux que tu sois, ma p’tite copine, ma copinette

Et que j’me prenne pas la tête pour des clopinettes

Sinon j’te casse en deux

Eh Fréko, calme toi, c’est une feu-meu

Et alors.

On dit de moi j’suis un psychopathe

J’ai failli vache-cra une nana à coups de batte

Alors aime moi, ou sinon non

Quand même pas, Fréko Ding, ah, Fréko Ding aïe

Et chaque jour avec tes potes: salut, quoi de neuf?

Comme d’hab'?

La routine

Les mêmes pas, la même bouffe, mêmes hamburgers, mêmes chiche-kebabs

Sauf quand tu veux être mignon, les jours de rendez-vous

«Salade, tomate ?», ouais mais aujourd’hui sans oignons, sinon sur le banc,

c’est le même dégoût

Et quand on te demande: «Qu'est-ce que tu deviens ?», tu réponds:

«Tu sais moi, le malchanceux, le poisseux, c’est moi, mais ça va changer d’ici

six mois»

Ouais, il y a 3 ans sur ce même banc c'était déjà le même discours

Je dis pas que t’as pas manqué de bol, mais le temps a passé

Des gens de ta classe ont des taffs stables

Un autre bientôt papa, ils ne sont peut-être pas ministre non plus mais dans

les taffs ne stagnent plus

Et moi qui suis-je pour te parler ainsi?

Juste un pote qui repassera dans 6

mois devant ce banc

Et qui aimerait bien ne plus t’y voir assis

Il s’agit de ceux et de celles qui marchaient sur les mêmes chemins que toi

Potes d’un jour, passé trop vite, potes qui ne te côtoient plus

À tes côtés, ils n’y sont plus, quittés un jour où ils t’ont dit

«Bon, bah à demain» puis plus rien, qu’est-ce que tu deviens?

Ik zou graag willen weten wat je in godsnaam van plan bent, jongen

Het is alweer een tijdje geleden dat we elkaar hebben ontmoet

"Lange tijd homie (ja) ... wat ben je van plan?"

Ik ontmoet een van mijn oude vrienden als de tijd me dringt

Een oude, een oudere, een van degenen met wie ik de belofte deed

Dat we nooit uit elkaar gingen, ondanks het verstrijken van de tijd

Maar de vriendschap verslapt en vervaagt in het licht van de tijd

En nu van aangezicht tot aangezicht, zou ik graag willen weten wat er van je geworden is?

Altijd hetzelfde woord dat terugkomt, kortom "niets"

Altijd dezelfde zinnen in de mond van degenen die ik ontmoet,

het wordt saai

Altijd hetzelfde, altijd mezelf of altijd aanwezig

Als ze me vertellen dat het leven lang is, is het moeilijk te geloven omdat het ons verlaat

Zoveel ambities, onvoltooide dromen, dat is niet waar ik wil dat mijn leven eindigt

Zoveel beperkingen, zoveel maanden die voorbij gingen, verlies van vrienden, dat alles,

het weegt

We leven van dag tot dag met onze nadelen en dan onze voordelen

Kortstondige euforie, niets beroemds, moe van het zien van dezelfde hongerige kinderen

Als ik achter FAMA aanren, is dat omdat we mesh nodig hebben voor het gezin

Ben het zat om mijn moeder zelfmoord te zien plegen in dingen die veel te onwaardig zijn

Bij de A.N.P.E.

ze tekent een kruis, mensen lachen en haar hart bloedt

Ik ben getuige geweest van zoveel zielige scènes in mijn leven, het klinkt in mijn stem

Ik wil in de buurt van de goede Heer klimmen zonder dat hij te veel aan de boom schudt

Land op het parket of het marmer, ik wil niet in de kaartjes,

ik wil bijten

Dit is wat een oude vriend, die overweldigd was door grote schulden, me vertelde

Ik weet niet wat er van hem geworden is, maar over zijn succes heb ik ernstige twijfels

Wat ben je aan het worden?

Deze zelfde vraag komt naar boven en is nog steeds onbeantwoord

Tijd, hoeveel?

In het verleden stierven te veel verloren vrienden in onze gedachten

Wat ben je aan het worden?

Deze zelfde vraag komt naar boven en is nog steeds onbeantwoord

Tijd, hoeveel?

In het verleden stierven te veel verloren vrienden in onze gedachten

- Hallo?

'Hallo, hallo, kan ik meneer Alfred spreken, alstublieft?'

alsjeblieft?

- Ja ik ben het

'Ja, Alfred?'

- Ja?

— Dit is Test, Max fase

— Nonnn…

"Ja, ja, als ik je verzeker.

Hé, ik zag in de kranten, daar heb je het goed gedaan

ga je me vertellen hoe het ging

Sinds de tijd gescheiden van alles, van jou, heb ik mijn richting genomen

De eilanden ten zuiden van de Canarische Eilanden, mist om me heen, ik brand

Eindelijk verdiend, 10 jaar ontberingen, om het iedereen naar de zin te maken

Ik dacht dat ik nooit een paleis, de mesh, een meisje in zacht zou hebben

Makkelijk voor je, blij om te zien dat je goed leeft

Ik rijd overdag op een Merco, 's avonds op de Porsche voor een galakombuis

Voor mij is de tijd voorbij, 6 uur in de kou op 's werelds grote bal

Ik schaam me, we lachen nog steeds als ik aan onze rondes denk

Ah!

Herinner je je dat nog

Wat denk je?

Ik heb het juiste gedaan, de schelpen weggedaan om te neuken

Maak witte zak tarwe voor mij klaar met vallen

Een pasja-leven, goedkoop, nu is mijn vlees koosjer

Elke ceau-mor, songtekst, hoes levert me een veiling op

Het gaat goed, dus het leven is goedkoop voor je

En zeg je, de meisjes, het breiwerk, altijd zo goed bediend?

Nooit pijn van gaan, ik herinner me lieveling van de raclis

Nog steeds in het getto, ga voor de hasj, ik deal, ik ben gewapend

Ik voel metalen met hasj, ik hoef niet te huilen

Vertel me dat het leven naar je lacht, dus ik dacht dat delen was

Kit voor alles wat ik hoorde, daarboven viel je

Jij rijdt op Merco, wat we hier rijden, we zijn bedo

Te veel domme ruzies, de broers stoken elkaar zelfs voor een sigarettenpeuk

Stop, ik ben gek op je hier beneden, maar de muziek had je

Gaf het allemaal, mesh, roem, waar je ook over kwijlde

Weet dat elk uur dat verstrijkt, er een van mijn homies springt,

mijn neuronen branden op

Coma wakker, eens kijken of mijn teefje van het leven in een tol gaat, los

Dit verdomde leven klampt zich aan me vast als een crackjunkie

Ik zie nu je leven, voor mij niets meer armoedig

Dozen vol, trek je niets aan van al die nep-zandmannen

Leef weinig, kan net zo goed goed leven, hasj in één hand

De Glock in de andere, het schokt je, elk rijm dat ik laat vallen

Anekdote van een slechte tijd

Wat ben je aan het worden?

Deze zelfde vraag komt naar boven en is nog steeds onbeantwoord

Tijd, hoeveel?

In het verleden stierven te veel verloren vrienden in onze gedachten

Wat ben je aan het worden?

Deze zelfde vraag komt naar boven en is nog steeds onbeantwoord

Tijd, hoeveel?

In het verleden stierven te veel verloren vrienden in onze gedachten

"Ahlala... Freko, ben jij dat?"

"Ja waarom?"

"Herinner je je me nog?"

Karine

"O ja, dan?"

"Wat ben je in hemelsnaam aan het doen?"

"Oh, zoals gewoonlijk... Je weet dat het in orde is... Zo is het...

Op de een of andere manier heb je mijn nummer, geef mij het jouwe en we bellen elkaar

— Hey Freko

- Ja

"Kom op, laten we een whisky pakken, laten gaan...

Man, man, waar is de Coca-Cola?

Piep, piep, mijn Motorola, hallo?

Maar shit, ze houdt me voor de gek

We gaven elkaar onze nummers, ik zei: "Kom naar mijn huis", zei ze, "

Neen"

Ik wil dat je mijn vriendin, mijn vriendin bent

En dat ik het hoofd niet neem voor de hobby's

Anders breek ik je in twee

Hey Fréko, rustig aan, het is een vuurmeu

En dan.

Ze zeggen dat ik een psychopaat ben

Ik sloeg bijna een meid met een knuppel

Dus hou van me, of anders niet

Nog steeds niet, Fréko Ding, ah, Fréko Ding ouch

En elke dag met je vrienden: hoi, wat is er?

Zoals gewoonlijk'?

Routine

Dezelfde stappen, hetzelfde eten, dezelfde hamburgers, dezelfde kebab

Behalve wanneer je schattig wilt zijn, op date-dagen

"Salade, tomaat?", ja maar vandaag zonder uitjes, anders op de bank,

het is dezelfde walging

En als je wordt gevraagd: "Wat ben je van plan?", antwoord je:

"Je kent mij, de ongelukkige, plakkerige, ik ben het, maar dat gaat vanaf hier veranderen

zes maanden"

Ja, 3 jaar geleden op dezelfde bank was het al dezelfde toespraak

Ik zeg niet dat je pech had, maar de tijd is verstreken

Mensen in je klas hebben een vaste baan

Binnenkort weer een vader, misschien ook geen predikant, maar in

banen stagneren niet meer

En wie ben ik om zo tegen je te praten?

Gewoon een maatje die over 6 terug is

maanden voor deze bank

En wie wil jou daar nu niet meer zien zitten

Het gaat over degenen die dezelfde paden bewandelden als jij

Op een dag vrienden, te snel voorbij gegaan, vrienden die je niet meer ontmoeten

Aan jouw zijde zijn ze weg, op een dag vertrokken toen ze het je vertelden

"Nou, tot morgen" dan niets, wat is er van je geworden?