20 ans - ATK

Pas 20 ans, mais déjà 20 printemps et l’intention

Encore pour le futur de m’exprimer par la voie du sillon

Pas 20 ans pourtant conscient

Qu’on scie en plein vol les ailes des jeunes oiseaux

Qui espèrent atteindre un halo de lumière

Où la nuit n’est plus à craindre

La sortie du tunnel, l’autre côté de la dune

L’ELDORADO où le ciel pourrait illuminer leurs prunelles

La tune, elle est souvent la réponse

Certains naissent dans la soie

La vie leur annonce un destin tout tracé

D’autres voient le jour au milieu des ronces

Les miennes ne m’atteignaient pas

Mais quand je me suis développé

Ont transpercé la couche protectrice dans laquelle j'étais enveloppé

Un face à face avec la réalité, un duel sans facilité

La face cachée grandissante de la vie un jour à éclaté

Enfant, je voyais que la mort n’existait pas car je ne la voyais pas

Choyé, même sous l’eau je pensais que les êtres humains ne se noyaient pas

J’ai croqué dans un appât rance

Goûté la vie et ses fausses apparences, aujourd’hui, comme hier

Je gratte le fond de mes poches pour vaincre cette carence

20 ans en arrière une femme et mère mettra bientôt un 3ème enfant au monde

Un père, 2 frères, cette dernière forgeront celui que l’on entend sur ces ondes

C’est dans ce contexte que tous mes textes se fondent

Pas 20 ans, pas 20 ans.

Pas 20 ans et pourtant dans mes yeux encore d’enfant

L’espoir de croire qu’une bonne étoile veille

Craignant qu’elle ne me laisse choir

Un goût amer pourtant

Au fond de la gorge pensant à ceux qui n’ont jamais eu 20 ans

Espérant ne pas faire de ma vie un vain temps

20 ans le sentiment d’avoir franchi de nouveau un palier

Me retournant, regardant s'éloigner le début de l’escalier

Conscient pourtant qu’une dose du temps qui m'était impartie

N’a plus que lieu d'être dans des pensées

C’est écrit, on n’efface plus rien, plus rien ne peut changer

Même si je la déchire, cette page continue d’exister

Inutile encore d’y réfléchir

Séparant pourtant sur une feuille ce que j’ai fait de mauvais, de bien

Des satisfactions, des regrets je ne sais plus combien

Pas malheureux, loin de là

Toujours rempli mon ventre, gâté même à l'école

Je suis de ceux dont les statistiques en juillet se vantent

A la fac, galère, deux ans de perdu, je ferme le compte «Erreur de jeunesse»

«non, t’as déconné» est la phase prononcée par ceux qui me connaissent

Désolé les gars, mais ce qui m’aurait vraiment plu c’est une école privée

Si j’avais 2 barres 5 l’année, croyez-moi, je m’en serais pas privé

Avec le monde de l’emploi (chômage)

Court stage, école/vie active, dur est le courtage

Faut pas que je lâche les études

Aller au casse-pipe, me transformer en pétasse pip- - euse heureusement

Je ne me laisse pas vaincre et fait tout pour que le soleil rapplique;

J’ai passé le jour dont on doit se souvenir toute sa vie

À la vingtième marche de l’escalier

Je sais que je n’ai pas encore tout gravit

20 ans seulement un jour de plus par rapport à hier

Mais en fait un pas de géant, le passage d’une barrière

Sur un gâteau 20 bougies je pense: «Carpe diem»

La peur peut-être de ne jamais souffler la vingt et unième

20 ans déjà, ce n’est jamais que ça

Mais maintenant face à l’escalier

J’ai les yeux en direction de l’horizon

J’aimerais pallier aux problèmes d’aujourd’hui

Les mêmes qu’hier, comme empaillés, le gen-ar m’aguiche, m’allume

Me met une crampe, me laisse sur la paille

Et que me restera t'-il une fois retaillé mille fois mon gain ce vulgaire

cailloux?

Canaille est la vie

Loin est le temps où l’on me tirait la joue me traitant de canailloux

Hier mon ennemi le loup du placard

Aujourd’hui le fisc m’offusque

Me fixe et voudrait qu’on me confisque jusqu'à mes frusques

Lâche mes basques.

Es-tu conscient que c’est du racket

C’est mon sang, que l’on prélève

Cherchant tous les jours de nouvelles excuses

Mais c’est sûr.

Bon sang!

Faut que je me batte, mais jamais en retraite

Si j’arrive à 60 piges

Je sais que je n’aurais plus que les 4 sous de ma retraite

Mes souvenirs, ma feuille séparée en deux

Toutes ces années consacrées au pera

Tous ces rêves effleurés, juste mes yeux pour pleurer

Ma famille, mes potes

J’ai 20 ans déjà, des milliers de mains autour de moi certaines

Me poussent dans le ravin, d’autres me retiennent

C’est celles-ci que j’entraîne- -rai

Si j’arrive un peu plus haut au sommet de cette pyramide

Je promets que je ferais tout ce que je peux

Pour pas que l’un deux ne meurent sous mes yeux

Je n’oublierai pas ceux qui n’ont pas retourné leur veste

Je n’oublierai pas non plus les autres

Car certaines images restent gravées

Hier, comme aujourd’hui, demain à maijà, le même

Le temps passe

Pas 20 ans, 20 ans, 20 ans déjà

20 ans déjà, ou 20 ans seulement je ne sais plus quoi penser

Les beaux jours et les jours ternes s’alternent

Mes blessures non pansées

S’ouvrent quand face à la réalité s’ouvre le débat

Pas 20 ans, 20 ans, ou 20 ans déja

Geen 20 jaar, maar nu al 20 veren en het voornemen

Nog steeds voor de toekomst om mezelf uit te drukken door middel van de groef

Nog geen 20 bewust

Laat de vleugels van jonge vogels tijdens de vlucht worden afgezaagd

Die hopen een halo van licht te bereiken

Waar de nacht niet langer te vrezen is

De uitgang van de tunnel, de andere kant van het duin

HET ELDORADO waar de lucht hun ogen kon oplichten

Het deuntje, zij is vaak het antwoord

Sommigen zijn geboren in zijde

Het leven kondigt hun een bestemming aan die helemaal uitgestippeld is

Anderen worden tussen de braamstruiken geboren

De mijne heeft mij niet bereikt

Maar toen ik groeide

Doorboorde de beschermende laag waarin ik was gewikkeld

Oog in oog met de realiteit, een duel zonder gemak

De groeiende donkere kant van het leven brak op een dag

Als kind zag ik dat de dood niet bestond omdat ik hem niet zag

Verwend, zelfs onder water dacht ik dat mensen niet verdrinken

Ik beet in een ranzig aas

Proefde het leven en zijn valse schijn, vandaag, zoals gisteren

Ik schraap de bodem van mijn zakken om dit tekort te verhelpen

20 jaar geleden zullen een vrouw en moeder binnenkort bevallen van een 3e kind

Een vader, 2 broers, de laatste zal degene smeden die we op deze golven horen

In deze context zijn al mijn teksten gebaseerd

Niet 20 jaar, niet 20 jaar.

Nog geen 20 en toch in mijn ogen nog een kind

De hoop om te geloven dat een gelukkige ster toekijkt

Bang dat ze me in de steek laat

Wel een bittere smaak

Diep in de keel denkend aan degenen die nooit 20 zijn geworden

In de hoop mijn leven niet te verspillen

20 jaar het gevoel weer over een drempel te zijn gegaan

Omdraaien, kijken naar het begin van de trap die wegloopt

Toch bewust dat een deel van de tijd die mij is toegewezen

Moet alleen in gedachten zijn

Het staat geschreven, we wissen niets meer, er kan niets veranderen

Zelfs als ik het verscheur, blijft deze pagina bestaan

Je hoeft er niet meer over na te denken

Nog op een blad scheiden wat ik slecht, goed deed

Tevredenheid, spijt ik weet niet hoeveel

Niet ongelukkig, verre van dat

Altijd mijn buik gevuld, zelfs op school verwend

Ik ben iemand die in juli opschept over de statistieken

Op de universiteit, problemen, twee jaar verloren, ik sluit het account "Jeugdfout"

"Nee, je hebt het verpest" is de fase die wordt uitgesproken door degenen die mij kennen

Sorry jongens, maar wat ik echt graag had gewild was een privéschool

Als ik 5 per jaar 2 bars had, geloof me, ik zou mezelf er niet van hebben beroofd

Met de wereld van de werkgelegenheid (werkloosheid)

Korte stage, school/werkleven, moeilijk is de makelaardij

Ik mag niet stoppen met school

Ga naar de pijpbreker, verander me in een bitch pip- - euse lucky

Ik laat me niet verslaan en doe er alles aan om de zon terug te laten komen;

Ik bracht de dag door die je je hele leven moet herinneren

Op de twintigste trede van de trap

Ik weet dat ik nog niet alles heb beklommen

20 jaar slechts een dag ouder dan gisteren

Maar eigenlijk een reuzensprong, een barrière oversteken

Op een taart van 20 kaarsjes denk ik: "Carpe diem"

De angst misschien om nooit de eenentwintigste te blazen

Al 20 jaar, het is nooit alleen dat

Maar nu met uitzicht op de trap

Ik heb mijn ogen naar de horizon gericht

Ik wil de problemen van vandaag overwinnen

Hetzelfde als gisteren, alsof het vol zit, de gen-ar plaagt me, windt me op

Geeft me kramp, laat me op het stro

En wat zal er van mij overblijven als ik duizend keer mijn winst op deze vulgaire heb verlaagd?

kiezels?

Schurk is leven

Voorbij zijn de dagen dat ik aan mijn wang trok en me een schurk noemde

Gisteren mijn vijand de wolf in de kast

Vandaag beledigt de fiscus mij

staart me aan en wil tot op mijn togs in beslag genomen worden

Laat mijn jas vallen.

Weet je dat het afpersing is?

Het is mijn bloed, dat we nemen

Elke dag op zoek naar nieuwe excuses

Maar dat is het zeker.

Verdorie!

Ik moet vechten, maar nooit terugtrekken

Als ik 60 jaar word

Ik weet dat ik maar de 4 centen van mijn pensioen zal hebben

Mijn herinneringen, mijn gesplitste laken

Al die jaren van pera

Al deze dromen raakten elkaar, alleen mijn ogen om te huilen

Mijn familie, mijn vrienden

Ik ben al 20, duizenden handen om me heen sommigen

Duw me het ravijn in, anderen houden me tegen

Dit zijn degenen die ik ga trainen

Als ik een beetje hoger op de top van deze piramide kom

Ik beloof dat ik zal doen wat ik kan

Zodat een van hen niet voor mijn ogen sterft

Ik zal degenen die hun jassen niet hebben teruggestuurd niet vergeten

Ik zal de anderen ook niet vergeten.

Omdat sommige afbeeldingen gegraveerd blijven

Gisteren, zoals vandaag, morgen bij maijà, hetzelfde

Tijd verstrijkt

Niet 20 jaar, 20 jaar, 20 jaar al

Al 20 jaar, of pas 20 jaar oud ik weet niet meer wat ik moet denken

Mooie dagen en saaie dagen wisselen elkaar af

Mijn niet-genezen wonden

Open wanneer geconfronteerd met de realiteit opent het debat

Nog geen 20, 20 of 20