Победителей не судят - Артур Беркут

Захлебнулась скорбь людская,

За стеною крепостною.

Враг в безумстве истекает

Ядовитою слюною.

В лаве сил превосходящих

Город пал под гнётом рьяным.

Утонув в смоле кипящей,

Пав на колья в волчьих ямах.

Припев:

Только время боль остудит,

Пять веков, как пять минут.

Победителей не судят,

Побеждённых не клянут…

Флаг сорвут над старой башней,

Осквернят чужую веру,

Бой смакуя рукопашный

Чёрным сердцем омертвелым.

Взгляд жестокий исподлобья,

Хохот злой, бесчеловечный.

Изрыгая гнев на копья,

Изувер умчится в вечность…

Припев:

Что в живых осталось, сгрудясь,

Под копытами сомнут.

Победителей не судят,

Побеждённых не клянут…

Прах и смрад в степи сожжённой,

Отдан тлену мир на милость.

Крепость дланью прокажённой

Мёртво в небо устремилась.

Клёкот, рык и вой шакалов,

В крови когти, зубы, морды.

Битва падаль расплескала,

Дань отдав за норов гордый.

Припев:

Только время боль остудит,

Пять веков, как пять минут.

Победителей не судят,

Побеждённых не клянут…

Menselijk verdriet verstikt,

Achter de vestingmuur.

De vijand in waanzin verloopt

Giftig speeksel.

In de lava van superieure krachten

De stad viel onder ijverige onderdrukking.

Verdronken in kokende hars,

Viel op palen in wolvenkuilen.

Refrein:

Alleen de tijd zal de pijn helen

Vijf eeuwen is als vijf minuten.

Winnaars worden niet beoordeeld

De overwonnenen zijn niet vervloekt...

De vlag zal over de oude toren worden neergehaald,

Het geloof van iemand anders ontheiligen

Vecht van hand tot hand genieten

Dood zwart hart.

Een wrede blik van onder de wenkbrauwen,

Lachen is slecht, onmenselijk.

Woede spuwen op speren,

De wilde zal wegrennen naar de eeuwigheid...

Refrein:

Wat is er nog levend, ineengedoken,

Plet onder de hoeven.

Winnaars worden niet beoordeeld

De overwonnenen zijn niet vervloekt...

As en stank in de verbrande steppe,

De wereld is overgeleverd aan het verval.

Vesting door de hand van een melaatse

Dodelijk snelde naar de hemel.

Schreeuw, brul en gehuil van jakhalzen,

Er zijn klauwen, tanden, muilkorven in het bloed.

De strijd vergde aas,

Na hulde te hebben gebracht aan de trots van de trotsen.

Refrein:

Alleen de tijd zal de pijn helen

Vijf eeuwen is als vijf minuten.

Winnaars worden niet beoordeeld

De overwonnenen zijn niet vervloekt...