Орел - Артур Беркут

Затянет небо тенью серых туч,

И померкнет свет дневной.

В сиянье молний средь темных горных круч

Пролетит орел седой

Он будет дерзок, страшен и могуч,

Доволен собой

Как просто по звездам путь

Отыскать во мгле.

Отважным не каждый быть

Может на земле.

Расправив крылья, в небе он парил,

С высоты бросая взгляд,

И был ему белый свет не мил,

А ночь — во сто крат.

Ветрам на зло летел, что было сил,

Не зная преград.

Средь молний, как вольный Бог,

В тучах он летал.

Всех смелых на деле ждут

Боль и высота.

Как странно линии судьбы переплелись.

И дома за стеклом

Через окно ты молча смотришь вниз,

Мечтая стать орлом.

Мечтаешь, но знаешь,

Так будешь вечно ждать.

Лишь птица стремится ввысь

Небо побеждать.

Без боя с собою —

Мрак, и куда бы ни шел,

Знай, где-то в рассвете

Есть тот степной орел…

Zal de lucht bedekken met de schaduw van grijze wolken,

En het daglicht zal vervagen.

In de glans van de bliksem tussen de donkere berghellingen

Een grijsharige adelaar zal vliegen

Hij zal stoutmoedig, verschrikkelijk en krachtig zijn,

Tevreden met mezelf

Hoe gemakkelijk is het om de sterren te volgen

Zoek in de mist.

Niet iedereen kan dapper zijn

Misschien op de grond.

Hij spreidde zijn vleugels en zweefde in de lucht,

Van bovenaf gezien,

En het witte licht was niet aardig voor hem,

En de nacht is honderdvoudig.

Ik vloog naar de wind met het kwaad, dat ik de kracht had,

Geen drempels kennen.

Tussen de bliksem, als een vrije God,

Hij vloog in de wolken.

Alle dapperen wachten eigenlijk

Pijn en hoogte.

Hoe vreemd waren de lijnen van het lot met elkaar verweven.

En thuis achter glas

Door het raam kijk je stilletjes naar beneden,

Dromen om een ​​adelaar te worden.

Dromen maar weet je

Dus je zult eeuwig wachten.

Alleen een vogel gaat omhoog

Hemel om te winnen.

Zonder een gevecht met jezelf -

Duisternis, en waar je ook gaat,

Weet ergens in de dageraad

Daar is die steppearend...