The Kid - Art Garfunkel

I’m the kid who ran away with the circus

Now I’m watering elephants

But I sometimes lie awake in the sawdust

Dreaming I’m in a suit of light

Late at night in the empty big top I’m

All alone on the high wire

Look, he’s working without a net this time

He’s a real death-defier

I’m the kid who always looked out the window

Failing test in geography

But I’ve seen things far beyond just the schoolyard

Distant shores of exotic lands

There, the spires of the Turkish Empire

It’s six months since we made landfall

Riding low with the spice of India

Through Gibraltar, we’re rich men all

I’m the kid who thought someday we’d be lovers

Always held out that time would tell

But time was talking, I guess I just wasn’t listening

No surprise if you know me well

And as we’re walking toward the train station

There’s a whispering rainfall

'Cross the boulevard you slip your hand in mine

In the distance the train calls

I’m the kid who has this habit of dreaming

Sometimes gets me in trouble too

But the truth is I could no more stop dreaming

Than I could make them all come true

Ik ben de jongen die wegliep met het circus

Nu geef ik olifanten water

Maar ik lig soms wakker in het zaagsel

Dromend dat ik in een pak van licht zit

's Avonds laat in de lege grote tent I'm

Helemaal alleen aan de hoge draad

Kijk, hij werkt deze keer zonder net

Hij is een echte doodsstrijder

Ik ben het kind dat altijd uit het raam keek

Zakelijke toets in aardrijkskunde

Maar ik heb dingen gezien die veel verder gingen dan alleen het schoolplein

Verre kusten van exotische landen

Daar, de torenspitsen van het Turkse rijk

Het is zes maanden geleden dat we aan land kwamen

Laag rijden met het kruid van India

Via Gibraltar zijn we allemaal rijke mannen

Ik ben het kind dat dacht dat we ooit geliefden zouden zijn

Altijd volgehouden dat de tijd het zou leren

Maar de tijd was aan het praten, ik denk dat ik gewoon niet luisterde

Geen verrassing als je me goed kent

En terwijl we naar het treinstation lopen

Er valt een fluisterende regen

'Steek de boulevard over en steek je hand in de mijne'

In de verte roept de trein

Ik ben het kind dat de gewoonte heeft om te dromen

Soms krijg ik ook problemen

Maar de waarheid is dat ik niet meer kon stoppen met dromen

Dan zou ik ze allemaal kunnen waarmaken