Заложный - Аркона

Ты как младенец, спящий в пещере.

Видишь ты свет, но не можешь идти.

Плоть окружают демоны — звери.

Душу свою ты не сможешь спасти!

Огненный взгляд в страхе безумства

Смотрит на мир, околоченный тьмой,

Но в подсознании мечутся чувства,

Ты поглощен их безумной игрой!

Дух овевает ветер вселенной,

Взор устремился в зовущую даль.

Стоя над пропастью, шагом мгновенным,

Ты утолишь пустую печаль!

Словно ты заново был возрожден.

Смерти предать себя был обречен.

Мара возьмет тебя в царствие тьмы

В огненном свете кровавой луны.

Сердце стучит у священных столбов,

Чувствуешь силу холодных ветров.

Словно ты бродишь по жалу ножа,

Просишь о смерти ты еле дыша.

По следу смерти, к вратам Велеса

Ты пробежишь и окажешься там.

Ты пропадешь и не сможешь воскреснуть!

Рвется душа твоя к навьим вратам!

Что тебе страх или сомненья?

Ты ненавидел ту сферу безумств!

Вырваться прочь из покровенья

Сердца, души и ослабленных чувств!

Словно ты заново был возрожден,

Смерти предать себя был обречен.

Мара возьмет тебя в царствие тьмы

В огненном свете кровавой луны.

Сердце стучит у священных столбов,

Чувствуешь силу холодных ветров!

Словно ты бродишь по жалу ножа,

Просишь о смерти ты, еле дыша!

Je bent als een baby die in een grot slaapt.

Je ziet het licht, maar je kunt niet lopen.

Het vlees is omgeven door demonen - beesten.

Je kunt je ziel niet redden!

Vurige blik in angst voor waanzin

Kijkt naar de wereld omringd door duisternis,

Maar gevoelens haasten zich in het onderbewuste,

Je gaat op in hun gekke spel!

De geest waait de wind van het universum,

De blik snelde in de roepende afstand.

Staande over de afgrond, onmiddellijke stap,

Je zult lege droefheid uitblussen!

Het is alsof je herboren bent.

De dood om zichzelf te verraden was gedoemd.

Mara neemt je mee naar het rijk van de duisternis

In het vurige licht van de bloedige maan.

Het hart klopt op de heilige pilaren,

Voel de kracht van de koude wind.

Alsof je op de angel van een mes loopt

Je vraagt ​​om de dood, je ademt nauwelijks.

Op het spoor van de dood, naar de poorten van Veles

Je gaat rennen en je zult er zijn.

Je zult vergaan en je zult niet kunnen herrijzen!

Je ziel is verscheurd door Navi-poorten!

Waar ben je bang voor of waar twijfel je aan?

Je haatte die sfeer van waanzin!

Breek weg van de dekking

Harten, zielen en verzwakte gevoelens!

Alsof je herboren bent

De dood om zichzelf te verraden was gedoemd.

Mara neemt je mee naar het rijk van de duisternis

In het vurige licht van de bloedige maan.

Het hart klopt op de heilige pilaren,

Voel de kracht van de koude wind!

Alsof je op de angel van een mes loopt

Je vraagt ​​om de dood, nauwelijks ademend!