Одна - Аркона

Дым окрутит власом

Длань ярого огня

Боль воздымится гласом:

«Небо, возьми меня!»

Я отдам слепую душу

Сгорю до тла

В вечных цепях удушья

Cнова вернусь сюда

Ой, да не спится

Мне, да темной ночкой

Да, не развеет ветер боль о родном

Птицей подняться ввысь, ой — де там остаться

Да не достать до неба одним крылом

Та боль сжирает душу

Мой мир разрушен,

Но я же здесь

Под взором алчных лиц

Чужих корней

Я лягу ниц на Землю-Мать

И мне не встать с нее

Не встать!

Теперь не встать!

Одна средь блеклых ликов

В миру чужих теней

Снова брожу по свету

Да скрываясь от людей

Тайну свою открою

Предков завет храня

Может чрез столетья

Род мой найдет меня

Как я за коло-времечком убегаю

Убегаю, да Явь за собой зову,

Но молвит гласом Явь-де:

«Я умираю с чуждой душой

Да во родном во краю»

Умираю, убегаю

Мой род уснул в забвении

Я стала звеньем

Мирской цепи

Что скована из чуждых мне идей

Лживых речей

Хочу бежать отсюда вон

Подальше от людей

Бежать!

Одна средь блеклых ликов

В миру чужих теней

Снова брожу по свету

Скрываясь от людей

Тайну свою открою

Что предками дана

Может чрез столетья

Буду я не одна!

Стоять у пепла

Мертвого огня

Родны боги, где вы?

Небо!

услышь меня!

Я отдам слепую душу

Сгорю до тла

В вечных цепях удушья

Снова вернусь сюда

De rook zal omhullen

hand van vuur

Pijn stijgt in stem:

"Hemel, neem mij!"

Ik zal mijn blinde ziel geven

Ik zal tot de grond afbranden

In eeuwige ketenen van verstikking

Ik kom hier weer terug

Oh, niet slapen

Ik, ja op een donkere nacht

Ja, de wind zal de pijn van de inboorling niet verdrijven

Klim omhoog als een vogel, oh - waar te verblijven

Ja, bereik de hemel niet met één vleugel

Die pijn verslindt de ziel

Mijn wereld is vernietigd

Maar ik ben hier

Onder de blik van hebzuchtige gezichten

buitenlandse wortels

Ik zal op de grond liggen op Moeder Aarde

En ik kan er niet van opstaan

Sta niet op!

Nu niet opstaan!

Een van de vervaagde gezichten

In de wereld van buitenaardse schaduwen

Ik zwerf weer over de wereld

Ja, verstoppen voor mensen

Ik zal mijn geheim onthullen

Het verbond van de voorouders nakomen

Misschien door de eeuwen heen

Mijn familie zal me vinden

Hoe ren ik een tijdje weg?

Ik ren weg, ja, ik roep voor mezelf,

Maar hij zegt met de stem van Yav-de:

"Ik sterf met een buitenaardse ziel"

Ja, in mijn geboorteland"

Ik ga dood, ik ren weg

Mijn soort viel in vergetelheid in slaap

Ik werd een link

wereldse keten

Wat is er geketend aan ideeën die mij vreemd zijn?

valse toespraken

Ik wil hier weglopen

Weg van mensen

Loop!

Een van de vervaagde gezichten

In de wereld van buitenaardse schaduwen

Ik zwerf weer over de wereld

Verbergen voor mensen

Ik zal mijn geheim onthullen

Wat wordt gegeven door de voorouders?

Misschien door de eeuwen heen

Ik zal niet alleen zijn!

Sta bij de as

dood vuur

Lieve goden, waar ben je?

Lucht!

hoor mij!

Ik zal mijn blinde ziel geven

Ik zal tot de grond afbranden

In eeuwige ketenen van verstikking

Ik kom hier weer terug