W Mglistej Konstelacji Lodu - Arkona

Witaj podró¿niku w mej mroŸnej konstelacji

Pokrytej warstw¹ œniegu krainie skutej lodem

Odwiecznej hibernacji nadziei na powrót

Starego ³adu i porz¹dku

Bo moje imperium to muzeum przesz³oœci

Eksponaty to minione dzieje

Które powróc¹ gdy stopniej¹ wszystkie œniegi

Kryszta³y lodu przybior¹ swe realne — kszta³ty

Œnie¿ne demony w bia³ych szatach futer

Uparcie strzeg¹ reliktów przesz³oœci

Na swych dumnych tronach bogowie zasiadaj¹

Oczekuj¹c powrotu starego porz¹dku

Mgliste postaci majacz¹ce w mroku

Dumne pos¹gi jak lodowe monumenty

Ja niczym kustosz stojê wci¹¿ na stra¿y

Pogañskiej œwiadomoœci zakutej w lodzie

Po wszechczasy

Nim Matka Zima opuœci tê krainê

B¹dŸmy gotowi na ostatnia bitwê

Niechaj bogowie powstan¹ ze swych tronów

I uderz¹ bezlitoœnie w samo serce tej Pandory…

Ta œnie¿na przestrzeñ to moja jest ojczyzna

Kraina niczym konstelacja lodu

Wszystko tu spoczywa na dnie zimnego morza

W wymiarze gdzie gwiazdy ju¿ gasn¹

Przedzieram siê uparcie przez astraln¹ mg³ê

Wypatrujê cieni, bezkszta³tnych wyobra¿eñ

Gdzieœ tutaj moi bracia zamieszkuj¹ w samotnoœci

W czasach, gdy przesz³oœæ ³¹czy siê z przysz³oœci¹

Nim Matka Zima opuœci tê krainê…

Ta œnie¿na przestrzeñ to moja jest ojczyzna…

Niechaj nasze miecze znów rozœwietli

Gromu b³ysk przeszywaj¹cy niebo

Blask wilczego s³oñca wnet roztopi

Œniegi skrywaj¹ce tajemnice

Gdy wojenne dymy ju¿ opadn¹

Na lodowe monumenty, wtedy

Zimny czas zawróci do pocz¹tku

A bogowie wróc¹ na swe trony

… milcz¹cy…

… dostojni…

… nieœmiertelni…

Welkom reiziger in mijn ijzige sterrenbeeld

Een land bedekt met een laag sneeuw, bedekt met ijs

De eeuwige winterslaap van hoop op een terugkeer

Oude bestelling en bestelling

Omdat mijn rijk een museum van het verleden is

De exposities zijn verleden tijd?

Die terugkomt als alle sneeuw is gesmolten

IJskristallen zullen hun echte vormen aannemen

Sneeuwdemonen in witte bontkleren

Ze bewaken koppig de relikwieën uit het verleden

De goden zitten op hun trotse tronen

Verwacht de terugkeer van de oude bestelling

Wazige figuren die opdoemen in het donker

Trotse beelden zoals ijsmonumenten

Als een curator ben ik nog steeds op mijn hoede

Heidens bewustzijn ingekapseld in ijs

Voor alle tijden

Voordat Moeder Winter dit land verlaat

Laten we klaar zijn voor de laatste strijd

Laat de goden opstaan ​​van hun tronen

En ze zullen meedogenloos toeslaan in het hart van deze Pandora...

Deze sneeuwruimte is mijn thuisland

Een land als een sterrenbeeld van ijs

Alles rust hier op de bodem van de koude zee

In een dimensie waar de sterren al vervagen

Ik worstel koppig door de astrale mist

Ik zoek naar schaduwen, vormeloze ideeën

Ergens hier wonen mijn broers alleen

In een tijd waarin het verleden de toekomst ontmoet

Voordat moeder Winter dit land verlaat...

Deze besneeuwde ruimte is mijn thuisland ...

Laat onze zwaarden weer oplichten

Een donderslag door de lucht

De gloed van de wolvenzon zal wegsmelten

Sneeuw die geheimen verbergt

Als de oorlogsrook is opgetrokken

Voor ijsmonumenten, destijds

Koude tijd keert terug naar het begin

En de goden zullen terugkeren naar hun tronen

... stil ...

... waardig ...

... onsterfelijken ...