Jesienne Cienie Czekające Na Kolejną Reinkarnację - Arkona

Jesienne cienie

W sercu masz strach i niepokój

W duszy nienasycone dreszcze

W każdym płonącym spojrzeniu

Chłód i zimno jak jesienne deszcze

W ciele zarodnia zarazy jest już tak dojrzała

Nie masz siły na taką zdradę za grzechy marnej skazy

Świat wiecznej zguby pożera mnie jak oszalały

Dzwony biją ostatnią z ostatnich chwil

Jesienne cienie

Za mroczna przystań w nocy słabo widoczna

Kieruje losem naszego dzieła

Tak samo giniesz w tym samym czasie

To tylko gra o sobie, o własne myśli

Egoistyczny proces przetrwania

Nigdy nie myśl, że potem już nic

Egoizm zwycieży

Egoizm!

Bo król każe sciąć, sprawiedliwie Cię osądzi

To Twoja walka w przyjaźni

I król Twym sługą jest, a potem krok w czary

Chwilami widzę jak we mgle

Balsamy piękna i brzydoty

Te koszmary, te wyraźne kontury

Widzę patrzą na to bez ochoty

Topnieje śnieg a woda rzeźbi

Ołtarze życia na martwej ziemi

Odchodzi lato, powraca chłód

Zanika radość, wiruje ziąb

Chwilami krwią obmarzną ręce

W kraty zmieniają obraz przyszłości

Topnieje miłość, wraca otępienie

Jesienne cienie budzą się do życia

Cmentarze zasypał biały śnieg

A ci którzy tu są, to dawno ich nie ma

herfst schaduwen

Je hebt angst en bezorgdheid in je hart

Onverzadigbare rillingen in de ziel

In elke brandende blik

Kil en koud als herfstregens

In het lichaam is de pest sporangia al zo volwassen

Je hebt geen kracht voor zo'n verraad voor de zonden van een ijdele smet

De wereld van eeuwige onheil verslindt me als een gek

De klokken luiden met de laatste van de laatste momenten

herfst schaduwen

Te donkere haven 's nachts, is nauwelijks zichtbaar

Hij bepaalt het lot van ons werk

Evenzo sterf je tegelijkertijd

Het is gewoon een spel over jezelf, over je eigen gedachten

Egoïstisch overlevingsproces

Denk nooit dat er daarna niets meer zal gebeuren

Egoïsme zal zegevieren

Egoïsme!

Omdat de koning zal worden onthoofd, zal hij je eerlijk beoordelen

Dit is jouw vriendschapsgevecht

En de koning is je dienaar, en dan stap je in magie

Soms zie ik als in een mist

Balsems van schoonheid en lelijkheid

Deze nachtmerries, deze duidelijke contouren

Ik zie dat ze ernaar kijken zonder het te willen

De sneeuw smelt en het water beeldhouwt

Altaren van het leven in een dode aarde

De zomer gaat weg, de kou komt terug

De vreugde verdwijnt, de kou wervelt

Soms zullen hun handen hun bloed bevlekken

In bars veranderen ze het beeld van de toekomst

Liefde smelt weg, saaiheid keert terug

Herfstschaduwen komen tot leven

Witte sneeuw bedekte de begraafplaatsen

En degenen die hier zijn, zijn al lang weg