Droga Do Ocalenia - Arkona

Odrzucam strach i przeklinam

Istotę bezsilną i słabą

Spoglądając z góry na raj

Staję się panem własnego wszechświata

Kreuję kształty na swoje podobieństwo

Daję im życie sensowne i wolne

Tłumiąc ich rozpad, powstrzymując chaos

Obrazy z ich życia w pamięci zachowam

Aż wszystko przestanie być złudzeniem

Sny przestaną być prawdziwe

Umysły spowije harmonia

I zburzy ich świat pokryty strachem

A gdy słońce zgaśnie mrok pokryje ziemię

Ból przeszyje zmęczone ciało

Poszukam ścieżki do zapomnienia

Szepty nocy na skraju przepaści

Oddechy zgniłej i zimnej otchłani

Poprowadzą mnie, utorują mi drogę

Poprowadzą mnie, utorują mi drogę

A gdy słońce zgaśnie mrok pokryje ziemię

Ból przeszyje zmęczone ciało

Poszukam ścieżki do zapomnienia

Szepty nocy na skraju przepaści

Oddechy zgniłej i zimnej otchłani

Poprowadzą mnie, utorują mi drogę

Szepty nocy na skraju przepaści

Oddechy zgniłej i zimnej otchłani

Poprowadzą mnie, utorują mi drogę do ocalenia

(eng.)

I deny fear and curse

A creature helpless and weak

Looking at the paradise from the very top

I become a lord of my own universe

I shape the forms in the image of myself

I give them life meaningful and free

Stopping their dissolution and chaos

Their life images in my memory forever

Until everything becomes real

Dreams will not become true again

Harmony will rule the mind

And destroy their world covered with mist

When the sun will fall giving birth to darkness

Pain will strike the body so tired

I will search for a path to oblivion

Whispers of night at the edge of abyss

A rotten breath of a cold void

Will lead me and pave the way

Will lead me and pave the way

When the sun will fall giving birth to darkness

Pain will strike the body so tired

I will search for a path to oblivion

Whispers of night at the edge of abyss

A rotten breath of a cold void

Will lead me and pave the way

Whispers of night at the edge of abyss

A rotten breath of a cold void

Will lead me and pave the way to salvation

Ik wierp angst en vloek opzij

Een machteloos en zwak zijn

Neerkijken op het paradijs

Ik word de meester van mijn eigen universum

Ik creëer vormen in mijn afbeelding

Ik geef ze een zinvol en vrij leven

Hun verval onderdrukken, de chaos stoppen

Ik zal foto's van hun leven in mijn geheugen bewaren

Tot alles ophoudt een illusie te zijn

Dromen zullen ophouden echt te zijn

Geesten zijn in harmonie

En hij zal hun met angst bedekte wereld afbreken

En als de zon ondergaat, zal duisternis de aarde bedekken

Pijn zal het vermoeide lichaam doorboren

Ik zal een pad zoeken om te vergeten

Gefluister van de nacht op de rand van de afgrond

Ademen van rotte en koude afgrond

Ze zullen me leiden, de weg vrijmaken voor mij

Ze zullen me leiden, de weg vrijmaken voor mij

En als de zon ondergaat, zal duisternis de aarde bedekken

Pijn zal het vermoeide lichaam doorboren

Ik zal een pad zoeken om te vergeten

Gefluister van de nacht op de rand van de afgrond

Ademen van rotte en koude afgrond

Ze zullen me leiden, de weg vrijmaken voor mij

Gefluister van de nacht op de rand van de afgrond

Ademen van rotte en koude afgrond

Ze zullen me leiden, de weg vrijmaken voor mijn redding

(eng.)

Ik ontken angst en vloek

Een wezen hulpeloos en zwak

Vanaf de top naar het paradijs kijken

Ik word een heer van mijn eigen universum

Ik vorm de vormen naar het beeld van mezelf

Ik geef ze een zinvol en gratis leven

Het stoppen van hun ontbinding en chaos

Hun leven staat voor altijd in mijn geheugen

Tot alles echt wordt

Dromen zullen niet meer uitkomen

Harmonie zal de geest beheersen

En vernietig hun wereld bedekt met mist

Wanneer de zon zal vallen en de duisternis zal baren

Pijn zal het lichaam zo vermoeid raken

Ik zal zoeken naar een pad naar de vergetelheid

Gefluister van de nacht aan de rand van de afgrond

Een rotte adem van een koude leegte

Zal mij leiden en de weg effenen

Zal mij leiden en de weg effenen

Wanneer de zon zal vallen en de duisternis zal baren

Pijn zal het lichaam zo vermoeid raken

Ik zal zoeken naar een pad naar de vergetelheid

Gefluister van de nacht aan de rand van de afgrond

Een rotte adem van een koude leegte

Zal mij leiden en de weg effenen

Gefluister van de nacht aan de rand van de afgrond

Een rotte adem van een koude leegte

Zal mij leiden en de weg vrijmaken naar verlossing