В ладонях богов - Аркона

Отрекусь от чужого забытого мира

Удаляясь в беспечную пустошь веков

Обреченная и позабытая

Я лечу, утопая в ладонях богов

Руки расправив

Дотянувшись до неба

В отчий дом тишины

Тронув дланями звездную пыль

Я лечу в никуда

В белой балчине крылья раскинув

Во дворец облаков, на вершину горы

Велика небесна гладь обетованна

Бирюзовой каймой меня овивая

Перламутровый свет беспощадно в обитель взывает

Я кричу в никуда

Свод небес обнимая

Свободы грез

Искушение

Тонувших в белой простыне

Глади белой пустыни

Здесь зачата обитель моя

Без суеты оков

Здесь мой Храм свою душу храня

Шьет преданье веков

Дом тишины

Благо несет для души моей

Не боясь высоты

Я гуляю по краю холмов

В томном свете Луны

В безысходном плену эйфории

Мои мысли полны лишь забвеньем

В ладонях богов.

Ik zal afstand doen van de vergeten wereld van iemand anders

Zich terugtrekken in de zorgeloze woestenij van eeuwen

Verdoemd en vergeten

Ik vlieg, verdrink in de palmen van de goden

Handen gestrekt

Naar de hemel reiken

In het huis van de stilte van de vader

Sterrenstof aanraken met handen

Ik vlieg naar nergens

Vleugels spreiden in een witte balchin

Naar het paleis van de wolken, naar de top van de berg

Grote hemelse uitgestrektheid van belofte

Turkoois rand om mij heen

Parelmoer licht roept genadeloos naar het klooster

Ik schreeuw naar nergens

Het gewelf van de hemel omarmen

Vrijheid van dromen

Verleiding

Verdronken in een wit laken

Gladde witte woestijn

Hier is mijn verblijfplaats bedacht

Zonder gedoe met boeien

Hier is mijn tempel die mijn ziel bewaart

Naait de legende van eeuwen

Stilte Huis

Goed voor mijn ziel

Geen hoogtevrees

Ik loop langs de rand van de heuvels

In het donkere licht van de maan

In de hopeloze gevangenschap van euforie

Mijn gedachten zijn vol vergetelheid

In de handen van de goden.