Целуя жизнь - Аркона

Целуя жизнь

Тонув в объятьях ветра

Слепой не видит пустоту

В пучине света

В россыпи грез

Утопающих в пасти зверя

Не ведан путь

В немую тьму за замкнутой дверью

Силуэты душ лишь ползут через глушь

Хладно тронет уста поцелуй старой девы

Улетая в бесконечную высь

В глубине утопая

В пляске вечного сна

Застывая

Разлученный с землей

Обрученный с невестою — тьмой

В черной шали ее засыпая

Средь блуждающих душ

Ты узнаешь себя

Оттолкнувшись от тверди

Убежишь, улетишь в никуда наяву

Средь холодных огней

Пав в объятия смерти

Танец на костях

В суете маскарада

Маску бытия

Жизнь и смерть держат рядом

В сомкнутых руках

Седовласый шаман

Чертит путь новорожденных душ

Вечно мертвых костей сколом

Жнец не дремлет

Пожиная созревшую рожь

Очертивши серпом коло

Свет и тьма сотрут главу

Когда забвенья жрец откроет свой чертог

Страж миров, седой творец

Расправит длань на перепутье двух дорог

Вечность дарит смерть

Возрождение чрез вихрей круговерть

Горести боль — наш безудержный страх

Ведь не плачет палач о наших костях

Черное платье, белое платье

Кружатся из года в год

То две сестры, повинуясь усладе

Древний ведут хоровод

Вечностью родны сестры вселенной

Ранящий души их глас

Словно наполненный смехом надменным

Он пронесется сквозь нас

Ясное Солнце — белое платье, черное — лико Луны

Небо с землею над их главами

Колом объединены

Над мирозданьем верша равновесие

В мире, где множество нас

Рука об руку, сестры вселенной

Кружат обрядовый пляс

Мара, соблазняя предсмертную стать

Обнажает пред жертвой свой стан, во чрево свое забирая

То великая суть: ожидая ложе предсмертное

В подсознании слышишь ты плач

Вновь рожденной души

Ведь рождение есть смерть, а смерть есть рождение

В вечном омуте времени, пелене суеты

В маскараде жизни смерти искушение

Коловращение

Оглушающим эхом

Отзывается хохот сестер

В череде бытия

Сменяя веху

Суетный взор

Озаряя покосы

Жаждет семя пустить

Лишь доколе земля не остыла

Времени мор

Смерти сточены косы

Голодны же погосты

В предвкушении сытого пира

Свет и тьма сольются вновь

Когда забвенья жрец исполнит свой зарок

Страж миров, седой творец

Прядет златую нить по колее дорог

Выжидая срок

Целуя жизнь

В пляске вечного сна утопая

Погружаясь во тьму

В белой шали ее засыпая

Средь холодных огней

Оттолкнувшись от тверди

Целуешь жизнь устами смерти

Целуешь жизнь устами смерти.

Целуя жизнь….

Черное платье, белое платье

Кружатся из года в год

То две сестры, повинуясь усладе

Древний ведут хоровод.

Вечностью родны сестры вселенной

Ранящий души их глас

Словно наполненный смехом надменным

Он пронесется сквозь нас

Ясное Солнце — белое платье, черное — лико Луны.

Небо с землею над их главами

Колом объединены

Над мирозданьем верша равновесие

В мире, где множество нас

Рука об руку, сестры вселенной

Кружат обрядовый пляс.

zoenen leven

Verdrinken in de armen van de wind

De blinden zien de leegte niet

In de afgrond van het licht

In een verstrooiing van dromen

Verdrinken in de kaken van het beest

Het pad is niet bekend

In de stille duisternis achter de gesloten deur

Silhouetten van zielen kruipen alleen door de wildernis

Koude raakt de lippen van de kus van een oude meid

Vliegen in de eindeloze lucht

Verdrinken in de diepte

In de dans van de eeuwige slaap

ijskoud

Afgescheiden van de aarde

Verloofd met de bruid - duisternis

In slaap vallen in een zwarte sjaal

Onder de dolende zielen

je herkent jezelf

Afduwen van het firmament

Ren weg, vlieg weg naar nergens in werkelijkheid

Tussen de koude vuren

Viel in de armen van de dood

Dans op de botten

In de drukte van een maskerade

Het masker van het zijn

Leven en dood worden dichtbij gehouden

In gesloten handen

grijsharige sjamaan

Tekent het pad van pasgeboren zielen

Eeuwig dode botten afgebroken

De maaier slaapt niet

Rijpe rogge oogsten

De staak omlijnen met een sikkel

Licht en duisternis zullen het hoofd wissen

Bij vergetelheid zal de priester zijn kamer openen

Bewaker van de werelden, grijsharige schepper

Spreid zijn hand uit op het kruispunt van twee wegen

De eeuwigheid brengt de dood

Opwekking door wervelwind wervelwind

Verdriet pijn - onze ongebreidelde angst

De beul huilt tenslotte niet om onze botten

Zwarte jurk, witte jurk

Jaar na jaar cirkelen

Die twee zussen, gehoorzaam aan de verrukking

De oude leiden een rondedans

Zusters van het universum zijn gerelateerd aan de eeuwigheid

Hun ontroerende stem

Alsof vol hooghartig gelach

Het zal door ons heen razen

Clear Sun - witte jurk, zwart - het gezicht van de maan

Hemel en aarde boven hun hoofden

inzet verenigd

Balans in het universum brengen

In een wereld waar velen van ons

Hand in hand, zusters van het universum

Omcirkel de rituele dans

Mara, het sterfbed verleiden

Hij onthult zijn kamp voor het slachtoffer en neemt hem mee in zijn baarmoeder

Dat is de grote essentie: wachten op het sterfbed

In het onderbewuste hoor je huilen

Pasgeboren ziel

Omdat geboorte dood is en dood geboorte is

In de eeuwige draaikolk van de tijd, de lijkwade van ijdelheid

In de maskerade van het leven, de verleiding van de dood

Rotatie

oorverdovende echo

Het gelach van de zussen echoot

In de lijn van het leven

Mijlpaal wijzigen

ijdele blik

Het maaien verlichten

Zin om een ​​zaadje te laten ontkiemen

Tot de aarde koud is

pest tijd

De zeisen van de dood zijn geslonken

De begraafplaatsen hebben honger

In afwachting van een vol feest

Licht en duisternis zullen weer samenvloeien

Bij vergetelheid zal de priester zijn gelofte vervullen

Bewaker van de werelden, grijsharige schepper

Spint een gouden draad langs de sleur van wegen

Wachten op de deadline

zoenen leven

Verdrinken in de dans van de eeuwige slaap

Onderdompelen in duisternis

In slaap vallen in een witte sjaal

Tussen de koude vuren

Afduwen van het firmament

Je kust het leven met de lippen van de dood

Je kust het leven met de lippen van de dood.

Het leven kussen...

Zwarte jurk, witte jurk

Jaar na jaar cirkelen

Die twee zussen, gehoorzaam aan de verrukking

De oude leiden een rondedans.

Zusters van het universum zijn gerelateerd aan de eeuwigheid

Hun ontroerende stem

Alsof vol hooghartig gelach

Het zal door ons heen razen

De heldere zon is een witte jurk, zwart is het gezicht van de maan.

Hemel en aarde boven hun hoofden

inzet verenigd

Balans in het universum brengen

In een wereld waar velen van ons

Hand in hand, zusters van het universum

Ze omcirkelen de rituele dans.