Тропою неведанной - Аркона

Куда мы идем, озираясь в глубины столетий?

Куда мы бежим в бреду или сне?

В объятиях ночи мы жадно мечтаем о свете,

В объятиях света мечтаем о тьме.

Око в небо зрит беспрестанно,

Уста кощунами славят темных богов,

И длань воздымается вновь над пламенем алым,

Свершаешь ты путь чрез явь в чащобы снов.

Шепот навьих слышишь в мертвой листве,

Покинув жизнь, пал в небытие.

Руны в коло сольются,

Душу твою храня,

Темные боги проснутся,

Но не услышат тебя,

Сквозь злые туманы

Яви не зришь врата,

Вновь в омуте нави

Ты погряз навсегда.

Тропою неведанной, душу терзая,

Не зная богов, но взывая к богам,

Законами прави вновь пренебрегая

Молился ты «Велесу», чуждому нам,

Здесь чуждые знаки — не древние руны,

Здесь темные боги не родные нам,

Ты вечный изгой и скитаешься в черном

Незримом миру, неподвластном богам.

Рун сплетенье — тьмы забвенье.

Ты чадо мнимого бога,

Ты бродишь в плену суеты,

Ведь к прави исконной незрима дорога,

Что ищешь в смятении ты.

Рун сплетенье — тьмы забвенье.

Waar gaan we heen, terugkijkend in de diepten van eeuwen?

Waar lopen we in delirium of een droom?

In de armen van de nacht verlangen we naar het licht

In de armen van het licht dromen we van duisternis.

Het oog in de lucht ziet onophoudelijk,

De lippen van godslasteraars verheerlijken de duistere goden,

En de hand stijgt weer boven de scharlaken vlam,

Je baant je een weg door de realiteit naar het struikgewas van dromen.

Je hoort het gefluister van de Navi in ​​de dode bladeren,

Het leven verlaten, raakte in de vergetelheid.

De runen zullen samenvloeien tot een colo,

Je ziel bewaren

De duistere goden zullen wakker worden

Maar ze zullen je niet horen

Door de boze nevelen

Onthul dat je de poort niet ziet,

Weer in de whirlpool Navi

Je zit voor altijd vast.

Pad onbekend, de ziel kwellend,

De goden niet kennende, maar de goden aanroepend,

De wetten van de wet weer verwaarlozen

Je bad tot "Veles", vreemd voor ons,

Hier zijn buitenaardse tekens geen oude runen,

Hier zijn de duistere goden niet inheems bij ons,

Je bent een eeuwige verschoppeling en dwaalt rond in het zwart

Onzichtbare wereld, niet onderworpen aan de goden.

Rune plexus - vergetelheid van de duisternis.

Je bent het kind van een denkbeeldige god,

Je dwaalt rond in gevangenschap van ijdelheid,

De weg naar de oerregel is immers onzichtbaar,

Wat zoek je in verwarring.

Rune plexus - vergetelheid van de duisternis