Предок - Аркона

Да услыши ты слово мое сквозь зарю,

Сердце трепетно ноет от боли за землю твою,

Не помощники мне братья-сестры мои,

Ведь одна нынче я на земле да стою.

Что же предок мой ты в могилу пал,

Рано жизнь свою ты земле отдал?

Говорю с тобой, слова о земь бью,

А в ответ слышу я песнь воронью.

Милый предок мой, ты услышь меня,

В золотых оковах земля твоя,

Жаден роден люд на твоей земле,

Черный ворон нынче советчик мне.

Затмевает свет мне моя родня,

Отвернувши очи да от меня,

Молвят слово в след да одно твердят,

В роден людов злат все отдать велят.

Заверну я слово да в лист сухой,

Ты прости, тревожу я твой покой,

Ты услышь меня, милый предок мой,

Пущу слово я во земь за тобой.

Спи спокойно…

Ja, je hoort mijn woord door de dageraad,

Het hart beeft van pijn voor uw land,

Mijn broers en zussen zijn niet mijn helpers,

Vandaag ben ik tenslotte alleen op de grond.

Waarom, mijn voorvader, viel je in het graf,

Heb je je leven al vroeg aan de aarde gegeven?

Ik praat tegen jou, ik sla de woorden over de aarde,

En als reactie hoor ik het lied van een kraai.

Mijn lieve voorouder, je hoort me

Uw land is in gouden boeien,

De mensen op uw land zijn hebzuchtig,

De zwarte raaf is nu mijn adviseur.

Mijn familieleden verduisteren het licht voor mij,

Draai je ogen van mij af,

Ze zeggen een woord in het kielzog en zeggen één ding,

In de inheemse mensen van goud, worden ze bevolen om alles te geven.

Ik zal het woord ja in een droog blad wikkelen,

Vergeef me, ik verstoor je rust,

Je hoort me, mijn lieve voorvader,

Ik zal het woord voor je in de grond steken.

Welterusten…