Никогда - Аркона

Сто ночей

То во тьме

Правды не зная

Сто веков спит во мне

Память живая

Взгляд тревоги новых снов

Чуждых ликов

Алчных слов

Не возможно уцелеть

Горькой жизни сладка плеть

Боль во мне — крик ворона

Цепью власти скована

Зрим чуждый грех

На душе тяжела молитва

Мы дети тех

Что ушли, не окончив битву

Образом древних душ

Да силу свою воплоти

Пред Тьмою Свет могуч

Во тьме, да Светило узри!

Встань герой, сброси злато

Полна им светла душа

Воротись в роден храм

Восстань из глубокого сна!

Где же ты теперь, Воля — вольная?

Не достать тебя пламенной рукой

Улетела ввысь птицей раненной

Не оставь меня, воротись домой!

Мы тени эпохи забвения

Спящих в тени возрождения

Ликом к солнцу дланью во небо

Я дитя своей Земли!

Силой Рода в лике светлом

Дам же знать, что живы мы!

Живы павшие герои

В светлом облике сынов

Встанем же средь побежденных

Чуждых ликов, алчных слов

Зри же ты теперь, воля, боль моя

В зеркале росы — то моя печаль

На закате зорь слезы алые

Время уходить, правь не ворочать

Никогда мы не канем в бытие

Сквозь года будем живы на земле!

След войны

Никогда нам не даст бежать во тьму

Никогда нам не быть

Да на Родине в плену

Никогда!

Не уйдем…

Сквозь года.

Никогда!!!

Мы тени эпохи забвения

Сквозь года.

Никогда!!!

Мы тени эпохи забвения

Honderd nachten

Dat is in het donker

Ik ken de waarheid niet

Honderd eeuwen slaapt in mij

Herinnering levend

Een blik van angst nieuwe dromen

Buitenaardse gezichten

hebzuchtige woorden

Onmogelijk om te overleven

Bitter leven is zoete zweep

De pijn in mij is de kreet van een raaf

Gebonden door de keten van macht

We zien de zonde van iemand anders

Bidden is zwaar voor de ziel

Wij zijn de kinderen van die

Dat ze vertrokken zonder de strijd te beëindigen

Het beeld van oude zielen

Ja, belichaam je kracht

Voordat de duisternis licht is machtig

In de duisternis, ja, zie de Luminary!

Sta op held, laat het goud vallen

Hun ziel is vol licht

Keer terug naar de inheemse tempel

Sta op uit diepe slaap!

Waar ben je nu, Will - vrij?

Bereik je niet met een vurige hand

Vloog op als een gewonde vogel

Verlaat me niet, kom naar huis!

Wij zijn de schaduwen van het tijdperk van vergetelheid

Slapen in de schaduw van wedergeboorte

Gezicht naar de zon, hand naar de lucht

Ik ben een kind van mijn aarde!

Door de kracht van de familie in het heldere gezicht

Laat me weten dat we leven!

gevallen helden levend

In de gedaante van zonen

Laten we tussen de overwonnenen staan

Buitenaardse gezichten, hebzuchtige woorden

Zie je nu, mijn wil, mijn pijn

In de spiegel van dauw - dat is mijn verdriet

Bij zonsondergang dageraad scharlaken tranen

Tijd om te vertrekken, recht om niet te rollen

We zullen nooit wegzinken

Door de jaren heen zullen we leven op aarde!

Spoor van oorlog

We zullen nooit de duisternis in mogen rennen

We zullen nooit zijn

Ja, in gevangenschap in het moederland

Nooit!

We gaan niet weg...

Door de jaren heen.

Nooit!!!

Wij zijn de schaduwen van het tijdperk van vergetelheid

Door de jaren heen.

Nooit!!!

Wij zijn de schaduwen van het tijdperk van vergetelheid